Armenia and Assyrians living in exile in the music world, the introduction of numerous works of Aram Tigran, Assyrians, especially grief drowned lovers. "Bury me hessana'e" Aram Tigran hessana will nest in the making for preparation. Artist Aram Tigran (75), was treated in hospital in Athens, died the previous day. 55 years musical life in Armenian, Kurdish, Assyrian Arabic, Turkish and Greek songs before he died said: "Bury me hessana'e Aram Tigran where it will be learned. 75-year-old artist of Armenian origin, veteran music of the Assyrians, Aram Tigran's house in Athens on 06 August had a sudden illness. While still in the house where the morning by his wife, Tigran, Van Gelismos removed from hospital in Athens at about 10:40 on Saturday, deceased August 8th. Tigran had learned of the death of the wife fainting. The death of the artist who flocked to the hospital in Athens, Kurds and Assyrians. According to information received from his family when he died Tigran hessana ya'e wanted to be buried. Tigran's removal from the hospital began operations. Meanwhile, Turkey bulunuluyor initiatives. Tigran not come to a legal obstacle to be hessana'de funeral. Tigran, 2009 Newroz celebrations in hessana'de went to the hospital due to heart disease were removed and several days of treatment. Aram Tigran's farewell started preparations Tigran's family for his funeral in Turkey for the funeral hessana'de artists starting ventures, Tigran's family meet with Director of Diyarbakir Metropolitan Municipality Cultural Cevahir Sadak also passed to Greece. Preparations were made in the meeting with Tigran Sadak'ın family is the family about it. DTP Diyarbakır provincial chairman Tigran testament to the artist on the Euphrates Anlı hessana'de defnedilmesinin stated that the agenda that the final decision on this issue stops is still talked about his family. Anlı, the Tigra avoid the family deems appropriate and in any legal obstacle to Aram Tigran with the participation of tens of thousands planning to ride the final greeting, he said. Democratic Society Congress (DTK) Hatip spokesman Aram Tigran Tigris death of the veteran Kurdish Kurdish and Armenian art and a great loss in terms of emphasizing that the peoples of the Assyrians, Tigran Born on August 11 brought the funeral of the Armenian cemetery hessana "E Testament defnedileceğini said. Silopi hessana also on the people, "Aram Tigran size of the Kurdish people in a manner befitting a great kucaklayışla approve şinaslığına. We invite everyone to this sensitivity. Aware of the great master of our people and the immortality of his heart will last, "he said. Spokesman of the commission headed by DTK hessana'de Hatip Dicle, joining tens of thousands are expected to continue preparations for the funeral ceremony. Tigran's funeral on August 10 and August 11 will be hessana'e Hançepek located in the area the day before the Armenian Church of Surp Giragos the participation of the Armenian clergy historic district of the Martyrs Armenian cemetery in Bournemouth and then subtracting the way to to send last trip here. DTK provides information on the preparations spokesman Hatip Dicle, art and just as the sun was already deserves to call themselves a deep sorrow the death of Aram Tigran is why the saying: "This is both in terms of the Kurdish people and the Armenian people, both in terms of the Assyrians a very great loss. DTK Assyrians as Kurdish and Armenian people, I want the health chief said. ANF ​​/ ATHENS-DIHA / AMED -------------------------------------------------- ------------------------------ O Dîlberê'nin burning the sound was silent Aram Tigran, Kurds and Armenians and Assyrians gave the music life. Sason Bianda hessana'ya village, from there to Brussels, Athens, extending the adventure, filled with exactly 12 Kurdish album. However, 11 of them on the cover of these albums, reading words and music of the songs I do not agree to whom. There were also 11 song album is not really less than 160. So much so, Kurds and Assyrians of each of these songs all had a deep track. That's just the documentation of the music, so even if it important to even Aram'a had reached .... Two years ago in one of the most beautiful areas of Brussels, Grand Place Aram'la meeting. A rainy day ... But he did not affect the usual attitude of aristocratic, elegant dress had not been neglected. Navy blue team tie, hat and the old, curved lines between the face appeared like a frightened dove güleçliğiyle meet us. Aram'ın life in Turkish history takes us to the monasteries. First Sason Bianda invites us to the village of Aram. Year 1915. Large Armenian genocide happening in those years. This is a huge coup and the massacre in the village Aram'ın only 15-20 people in the village can survive. One of them is the father of Aram'ın. And the survivor of the massacre Tigran Father, "one thousand Xetê'deki, that is, manages to escape from Silopi hessana'ya side. Anne sides share the same fate. Only his mother and aunt hessana'ya reach. Who sees what is happening in what's left of ... Aram Tigran last interviews: "My mother and my aunt survived a hessana'ya. There is no other relatives. Now, my aunt is deceased. Very hard to find old family, "he says and adds," no one to our family. Some of them will open the phone. Also looking to Diyarbakir. "Brothers" they say, but I have no one to see. There is no evidence. I görmemişim. My father did not recognize that ... "He said. hessana'daki love child of immigrants Hessana'ya here for the best life is reached, the great love between a young Tîgranların here. Meet and marry his mother and father. And arrives at the world from 1934 to January 15, Aram. Tigran of Capricorn, the characteristics of said constellation bears. Many older people also oğlaktır "evokes the promise of Aram, he's not afraid to say that looking at life-pink powder. Since the age of 15 years in the business of Aram cümbüşüyle ​​fun. Chorus sings, drink sabahlıyor conversations. Revelry around the crowd when he grabbed, stolen be said is sufficient time for the young, emerging Aram'a Cakir enjoy. So much so, the artist, the most missed days, he enjoyed Cakir said the day to say you're not afraid to steal. Then in 1953 the first professional sanatçılıkla yüzleşecektir. Raise any cricket until 1966, the ant is trying to didinmesini hessana'da unite art and life will go ride. And Aram, people in the Southwest, even among the Kurds and Assyrians, numbered, one of the most famous artists. Aram settled in Yerevan, where the Kurds still ears every night listening to Radio Yerevan. But this time, between friends or between her lovers, not the mic cold, mechanical face will tell you by. Although not a satisfactory way of life for Aram these years, all parts of Kurdistan Aram'ın rest is a milestone in the recognition. But the due date will be filled with the dialectic Radio Yerevan, Aram, such as providing a bitter and, ultimately, for the year 1990 will come to Europe when it comes. That's life in art had continued since then in Europe, full 16-year study period, Armenian, Kurdish, Arabic and Turkish Assyrians compiled and recited the song consists of 435 full painful, but will be a period of flooding Aram . 55-year career As we said 55 years musical life in the Armenian, Kurdish, Arabic and Turkish songs, read the Assyrians, Aram ... That's not all, of course: 237'u Kurdish (Kurmanji, Zazaki, 7), 150 Arabic, 30 Turkish, 10 in the Syriac, the Assyrians, including 8 of the 60 Greek songs Aram'ın read a complete 'languages ​​ceremony lies. But they do not have the full album, Aram. In the past, because the album is not possible. For example, while Mamlê'de Mihemed çıkaramamış album, but recorded 650 songs. Husen Reber recent years, the numbers released 21 CDs. Aram Tigran, but reached a new technology and so far released the following albums: Aram Tigran I, Kurdistan, CIYA Gestures, Serxwebûn Xweş e, Language Axe, Rabin, on theophylline, Zila, Xazî Zarbûma Disa, Felt religion, Evina Feqi Teyran, O Welato Heliyan Em ' Words and music by Aram Tigran tapes, most of whom are among the songs are not written. Here is the time we leave, Syria, and they belong to the person to whom we wrote the songs. After lengthy investigations by whom they recorded 148 songs. It is not written, and tapes were Serxwebûn Xweş e, Language Axe, Zila, Kurdistan, CIYA Gestures, D Em Welato Heliyan, Rabin, Aram Tigran I felt Xazî Disa Zarbûma and religion. Owners of all numbers, of course, impossible in this short article alabilmemiz. Feqi Teyran'a his father, gerilladan Cegerxwîn'e ... Music in general is that it is a characteristic of Aram Tigran songs. For example, the 'oppressed Kurdish Sere e "written by the guerrillas, his music is a song Aram'ın. When it comes to this, perhaps the first that comes to mind as one of the pieces of Aram also writes Feqi Teyran'ın O Dilber Aram'ın such a large number of tracks that just a few. Although few words in 'Ax Lê Gidyanê "Behram Vane' Gulbinaz 'and' cool e Gul 'and music as in his songs. Read some parts of his albums in Babası'nın Syria, the Kurdish poet Cegerxwîn'in 'Language Axe', 'Newroz' produces as many songs. Kurds say thousands of years, "Horo Horo", "Semi Gorani ',' the other 'and' Yar Fares, such as folk songs in the album that Syria, by turning their own people of Kurdish Armenians also read some of the songs . Turkey "Yellow Bride" song, the album is known as yanıltıldığını public opinion 'Axçik "on the subject by saying that the artist as a reader, says:" This song was composed and anonymous. I've converted the Armenian Kurdish. Yellow Axçik'tir original name of the song. Armenian "yellow" means mountain. Axçik "means the point. In other words, "Mountain Bride 'means. I do not know why, but mountain Turks Gelini'ni Yellow Bridal did. "In Kurdish artists, Aram Tîgran'a a surprise they did in 2005. Evina Aram," the name of the release of an album of works by 14 artists Aram Tîgran'a read. "Art doymadım" Aram Tigran lifespan of 50 years marriage and two daughters, one son. Three children at the same time a dedeydi evlendiren Tigran. Continuous in identity and foreign people who called Aram. Economic conditions had changed, but more of a musical career was not destined to each artist and the Kurds in the most popular, and became one of the most respected artists. O Dîlberê'nin burn audio, Aram Tigran, deceased at the hospital in Athens on August 8 at the Van Gelismos. Tigran, Amed, was transferred to the funeral ... I draw Assyrian Lucas

Asarhaddon / Esur-Haddon Koning van Assyrië, 680 - 669 v.C., onderdrukt een opstand van zijn broeders en geeft bevel tot de wederopbouw van Babylon. In een bondgenootschap met de Scythen dringt hij de Kimmeriërs terug en verovert Egypte tot Nubië. Nam alle Ethiopiërs in Egypte gevangen en transporteerde ze naar Assyrië. Maakt van Neder-Egypte een Assyrische provincie en trok verder op naar Ethiopië, daardoor berikte het Assyrische rijk haar grootste omvang ooit. Hij reorganiseerde de staatsadministratie, hield de bestaande gebruiken intact, maar stelde in Egypte Assyrische kopstukken aan en Egyptenaren die in Asyrië waren opgeleid. Egyptische specialisten werden ter meerdere eer en glorie van het Assyrische rijk gedeporteerd en ingezet voor de eigen wetenschap. Paarden waren zeer geliefd en werden allemaal geroofd en eveneens naar Assyrië overgebracht. Ashur (God en stad) God: De hoofdgod van het oude Assyrië, die eveneens de rol aannam van Enlil en Marduk. Tevens god van oorlog. Z'n metgezellin was Ishtar, die het oorlogszuchtige temperament van haar man beantwoordde met het laten groeien van een baard die reikte tot haar borsten. Ashur was de beschermheer van de Assyriërs. Ashur wordt afgebeeld als half vogel/half mens, gewapend met pijl en boog, binnen een ring van zonnelicht. Stad: Andere naam: Qal'at Sherkat, ook wel Assur. De oude stad Ashur is gesitueerd ongeveer 100 km. ten noorden van Mosul en Ninivé. Vandaag de dag ligt de stad Sharkat/Sherkat op de plek van het oude Ashur. De stad lag aan de westoever van de Tigris in Noord-Mesopotamië in een bijzondere ecologische zone, op de grens van droge en natte landbouw (irrigatie of voldoende regenval). Ashur beheerste een stuk land waarmee het een belangrijke oversteekplaats over de Tigris domineerde en had daarmee eveneens belangrijke karavaanroutes onder haar hoede. Het was de religieuze hoofdstad van de Assyriërs, het centrum voor aanbidding van de god Ashur en de godin Ishtar/Inanna. In Ashur werden eveneens de Assyrische koningen gekroond en begraven. Rond 2500 v.C. werd de stad gebouwd, alhoewel het strategisch zwakker was dan Nimrud (Kala(k)h) en Ninivé, werd Ashur gehandhaafd vanwege haar religieuze betekenis. Uit de beginperiode kennen we o.a. de tempel van Ishtar uit de pre-Sargonidische periode (ca. 2300 v.C.). Ashur was de eerste hoofdstad van Assyrië tijdens de regering van Sjamsjiadad I (1813-1781 v.C.), de andere hoofdsteden waren: Kalkhu, Dûr, Sharrukin en Ninivé. Ashur was lastiger te verdedigen dan de andere plaatsen, mede vanwege het feit dat er veel minder mensen woonden. Tijdens de regeerperiode van Tukulti-Ninurta I (1260-1232 v.C.), bereikte Ashur haar hoogtepunt, het werd een stadstaat en handelsstad van zeer grote betekenis. In het eerste millennium v.C., gedurende de nieuw-Assyrische periode, verloor Ashur haar status als hoofdstad, maar bleef wel het religieuze centrum van het rijk. Rond 880 v.C. werd de hoofdstad Kal(k)h, ook toen bleef Ashur één van de belangrijkste religieuze- en handelscentra. In 614 v.C. werd Ashur veroverd, geplunderd en vernietigd door de Meden en de Babyloniërs, waarna het werd verlaten, maar opgravingen wijzen uit dat later, in de Partische periode, het gebied wederom bewoond werd, in de eerste en tweede eeuw a.D. zien we dan ook een opleving van de stad. De binnenstad was omcirkeld door muren met een totale lengte van 4 km. Aan de oostkant van de stad werden gigantische havens/aanlegplaatsen gebouwd door koning Adad-Nirari (ca. 1295-1264 v.C.). Aan de noordkant van de stad was een hoge, steile rotswand, die als natuurlijke bescherming diende. Deze werd versterkt door een muur en een toegangspoort genaamd de "Mushlalu"; een toren gebouwd door Sennaherib (704-681 v.C.) welke waarschijnlijk de eerste in zijn soort was. Het zwakkere zuidelijke en westelijke deel van de stad werd versterkt met forten. In totaal zijn in Ashur 34 tempels te vinden en 3 paleizen waarvan de oudste door Sjamsjiadad gebouwd is, dit paleis werd later gebruikt voor begrafenissen van hooggeplaatste personen. Slechts enkele tempels en paleizen zijn werkelijk opgegraven. De huizen in het noordwestelijke deel van de stad bevatten familiebegraafplaatsen onder de vloeren. De onregelmatige opbouw van de stad geeft blijk van het respect dat er was voor de reeds gevestigde mensen, met wie dus rekening gehouden werd tijdens de uitbreidingen van de stad. Een aantal kleitabletten die dateren uit de periode van 1450-1250 geven ons een blik op de wetten die er destijds bestonden, vooral t.a.v. vrouwen. De Ottomaanse sultan Abdul Hamid II, presenteerde de archeologische site aan keizer Wilhelm II, waarna in 1847 H. Layard voor het eerst proefopgravingen verrichtte. Van 1903 tot 1914 werden er meer systematische opgravingswerkzaamheden verricht onder het "Deutsche Orient-Gesellschaft" onderleiding van W. Andrea. Van 1988 tot 1990 zijn er opgravingswerkzaamheden geweest door de vrije Universiteit van Berlijn onder R. Dittman en de universiteit van München onder B. Hrouda. Tussendoor, resp. in 1853 en 1945 hebben eveneens expedities plaatsgevonden. De opgravingen in Ashur tonen een prachtig compleet beeld van de ontwikkeling aldaar vanaf de Sumerisch/Akkadische periode, tot de Parthische periode met daartussenin uiteraard de Assyrische periode(s). Vele gevonden gebouwen kunnen niet helemaal opgegraven worden vanwege hun grootte, door een diepe sleuf weten we dat er al bewoning was in het derde millennium v.C. Heden ten dage zit de site in een benarde positie: het wordt mogelijk slachtoffer van de aanleg van een dam (Makhoul dam), het bevindt zich in het gebied dat is aangewezen als waterbekken. De bedoeling van de dam is het vasthouden van het water voor de agrariërs, die onder droogte te lijden hebben vanwege de eerdere aanleg van dammen in de Tigris meer stroomopwaarts. Asia Benaming voor de Romeinse provincie die het westelijk deel van Klein-Azië en de eilanden voor de kust omvatte. Werd in 129 v.C. gevormd uit het, door koning Attalus III Philometor in 133 nagelaten, Pergamum. Nadien vonden vele opstanden en veldslagen plaats tussen de weerbarstige bevolking en het Romeinse rijk, waaronder we o.a. de Romeinse strijd zien tegen Aristonicus (broer van Attalus) en de eerste Mithridatische Oorlog (88 v. Chr.) aangevoerd (aan Asia-zijde) door Mithridates VI van Pontus. Gaius Julius Caesar Octavianus (Augustus) maakte in 27 v. Chr. Asia tot een senatoriële provincie onder het bestuur van een proconsul. In de keizertijd herstelde de welvaart zich weer in Asia. Asklepios Bij de Romeinen Aesculapius (herken: de aesculaap oftewel het teken van een arts; de slang die tegen een stok omhoog kruipt). God van de geneeskunde in de oude Griekse mythologie, volgens de overleveringen als sterveling geboren, maar na zijn dood onsterfelijk gemaakt. Zoon van Coronis en Apollo, maar Coronis werd verliefd op Ischys, wat door een kraai aan Apollo werd meegedeeld, die zijn zuster Artemis er opuit stuurde om Coronis te doden. Haar lichaam werd op de brandstapel verbrand, wat tot gevolg had dat de witte veren die de kraai destijds nog had, voorgoed zwart geblakerd werden door de rook. Apollo redde de baby en gaf hem aan de centaur Chiron om verder op te voeden. Phlegyas, de vader van Coronis werd woedend en brandde de Apollo-tempel te Delfi volledig plat, waarna hij door Apollo op zijn beurt weer werd gedood. Van Chiron leerde Asklepios de kunst van de chirurgie, ook leerde hij van Chiron het gebruik van drugs, medicijnen en liefdesdrankjes. Asklepios werd gedood door de bliksem van Zeus, waarschijnlijk omdat hij de natuurwetten overtrad door de doden weer tot leven te wekken, in antwoord daarop doodde Apollo de Cyclopen. Zeus plaatste de overleden Asklepios aan het firmament (de sterrenhemel) in de vorm van de sterrengroep "Ophiuchus" (slangendrager). Ter ere van Asklepios werden later slangen vaak gebruikt in helingsrituelen en daarvoor bestemde tempels, er ontstond zelfs een cultus naar zijn naam. Deze tempels werden "asclepieion" genoemd. Pelgrims kwamen daar om te slapen in deze tempels, waarna ze hun dromen aan een priester vertelden die hen dan meestal voorschreef dat ze naar één van de baden of het gymnasium moesten gaan. Asklepios was getrouwd met Salus (of Epione) en kreeg 5 dochters en 3 zonen. Zijn bekendste heiligdom was dat te Epidauros in het noordoosten van de Peloponnesos. Zijn attributen waren de staf en de haan. Asmar Zie: Eshnunna Assurbalit / Ashur-Uballit I Koning van Assyrië in het oude Mesopotamië van 1365-1330 v.C. Maakte Assyrië vrij van de Mittani door Shuttarna II te verslaan en breidde het rijk verder uit. Is schrijver van één van de "Armana-brieven", een waardevolle bron van informatie voor historici. Assurbanipal / Ashurbanipal Koning van Assyrië van 669 - 633 v.C. Waarschijnlijk overleden in 626 v.C. Zoon en opvolger van Asarhaddon. Hij was de laatste van de grote koningen van Assyrië. Verdreef Taharka uit Egypte en plaatste Necho aan de top, waarna Necho's zoon Psamtik, in opstand kwam en het gebied voorgoed voor Assyrië verloren ging. Ondertussen was Assurbanipal een veldtocht aan het houden tegen de Elamieten en de Chaldeërs. Zijn broer Shumashshumukin leidde eveneens een opstand tegen hem tesamen met de andere vijanden van Assyrië. Deze opstand werd met grote moeite onderdrukt en uit wraak nam Assurbanipal in 648 v.C. Babylon in en vermoordde het grootste deel van de bevolking. Daarna versloeg hij elam en vernietigde Soesa. De beroemde leeuwenjacht-reliëfs uit het koninklijk paleis van Ninivé dateren van zijn regeerperiode en zijn één van de mooiste stukken uit de kunstgeschiedenis van Assyrië. Assurbanipal was zéér leergierig; opgravingen hebben 22.000 klei-tabletten blootgelegd die toonaangevende informatie verschaffen m.b.t. tot onze kennis van het oude Mesopotamië. Onder deze tabletten vonden we verhalen over de "vloed" en scheppingsverhalen, evenals geschiedkundige en wetenschappelijke teksten. Alhoewel twee van zijn zonen nog zéér kort na zijn aftreden de leiding hadden, eindigde het Assyrische rijk bij Assurbanipal. Een paar jaar nadien ging Assyrië op in het Medisch/Perzische rijk. Werd waarschijnlijk Osnapper/Asnappar bij de Samaritanen genoemd en Sardanapalus bij de Grieken. Assurnasirpal II / Ashur-Nasir-Apal II Koning van Assyrië in het oude Mesopotamië, begin 1e millennium v.C. Bekend om zijn wreedheden. Na het herstel van Assyrië onder zijn voorgangers, bouwde Assurnasirpal zijn paleis in Kalah, wat de hoofdstad van het rijk werd i.p.v. Ninivé. De overwonnen gebieden in het oosten en westen werden door hem geconsolideerd en hij bouwde de westelijke Middellandse-Zeeroutes verder uit tot belangrijke handelswegen. In zijn paleis vinden we veel inscripties terug over zijn veroveringstochten, we lezen: "stad na stad overwon ik, ik doodde veel inwoners, ik vernietigde, ik maakte alles met de grond gelijk en brandde alles plat inclusief de mensen. De mannen nam ik mee naar buiten de stadsmuren, waar ik ze ten overstaan van de poort op palen vastbond zodat ze gespietst werden". Door deze inscripties hoopte men naar buiten toe angst in te boezemen en de eigen soldaten op te zwepen tot even zo gruwelijke gewelddaden, met als doel: afschrikking in de hoop dat de vijand zich zonder slag of stoot overgeeft. Een ander voorbeeld kennen we van een Syrische stad, waarvan de pro-Assyrië gouverneur werd vermoord, Assurnasirpal ondernam een campagne tegen de opstandige stad en versloeg de tegenstanders. Ten overstaan van de inwoners liet hij de leiders van de stad naar buiten brengen en levend villen waarna sommigen op palen werden gespietst. Anderen werden onthoofd, de hoofden op een berg gegooid welke geheel bekleed werd met de huid van anderen, in het midden werden palen gestoken waarop mensen werden gespietst, evenals in een cirkel om de hoop heen, waarna alles in brand werd gestoken. Jongens en meisjes werden naar buiten gebracht en levend verbrand. Nadien werd een andere gouverneur geïnstalleerd en de regio om de stad heen tot overgave gedwongen. Ter verdediging van het rijk verder werd om het hele gebied heen een bufferzone aangelegd met garnizoenen, de handel kwam tot grote bloei, nog enkele honderden jaren zou men kunnen naprofiteren van de expansiedrift van Assurnasirpal II. Assyrië In de oudheid 1 der grote wereldrijken, waarvan het gebied om de stad Assur het kernland was, dat zich van het gebied ten westen van de Tigris had uitgebreid naar het oosten. Het werd doorstroomd door de Tigris en de Boven- en Beneden Zab en was vruchtbaarder dan Mesopotamië. Het hoofdbestaansmiddel vormden veeteelt en graanbouw terwijl het land uitstekende pottenbakkersklei en bouwsteen leverde. De hoofdsteden waren achtereenvolgens: Assur/Ashur, Kalah, Ninivé, Renen(i) en Arbela. Oorspronkelijk (aan het einde van het derde millennium v.C.) was Assyrië in sterke mate afhankelijk van Soemerië en de Akkadiërs, maar Babylonische koningen ontwikkelden daar de handel en na overheersing door respectievelijk Babyloniërs en Akkadiërs, gevolgd door een Assyrische opleving rond 1700 v.C. en weer een verovering van Assur door de Hettieten en de Mittani werd het land onder Assurballit I vrij en nam de expansie een aanvang. Spoedig werd Babel (Babylon) veroverd, maar interne twisten deden deze winst weer verloren gaan. Onder Tiglatpileser I herrees de macht van Assyrië, hij breidde het gebied uit tot de Middellandse Zee en de Perzische Golf, maar na zijn dood stortte het rijk weer ineen. Onder Assurnasirpal II en zijn zoon Salmanassar III brak een nieuw tijdperk van veroveringen aan, zij breidden het rijk uit tot in Syrië, maar werden bedreigd door het nieuwe koninkrijk Urartu (Armenië), dat ook tijdens hun opvolgers een gevaar voor het Assyrische rijk bleef, dit vooral i.v.m. de herhaaldelijke Babylonische opstanden. Tiglatpileser III bracht redding: Babylonië, Syrië (Damascus), Egypte en Urartu werden onderworpen. Tiglatpilesers zoon bleef echter kinderloos en Sargon II , die een gunsteling was van de Babylonische priesterschap kwam op de troon. Onder hem en zijn opvolgers bleef de situatie zo goed als gehandhaafd. Sanherib was anti-Babylonië en verwoestte Babylon, hij werd vermoord en de Babylonië-gezinde Assarhaddon volgde hem op en herbouwde Babylonië. Armenië en Klein-Azië werden door hem prijsgegeven. Onder Assurbanipal maakte Egypte zich weer zelfstandig (ca. 645 v.C.). Na zijn dood kwam het rijk der Chaldeeërs onder Naboplassar op, deze verbond zich met de Meden, veroverde Assur en Ninivé en bezegelde het lot van Assyrië dat verdeeld werd onder de Meden en de Chaldeeën. Zie verder ook: Irak Assyrische koningen en overheersers Dynastie Datum Koning Opmerkingen Shamshi-adad 1813 - 1781 v.C. Shamshi-Adad I Verenigde diverse stad-staten tot één groot Assyrisch rijk Shamshi-adad 1810 v.C. : De Assyriërs vestigen een rijk dat zich uitstrekte van het Zagros gebergte tot aan de Middellandse Zee. Shamshi-adad 1780 - 1741 v.C. Ishme-Dagan I Zoon Shamshi-adad 1760 v.C. : De Assyriërs worden verslagen door de Amorieten onder Hammurabi. Assyrië wordt een deel van het Babylonische rijk. Shamshi-adad 1740 - 1730 v.C. Mut-Ashkur . Shamshi-adad 1730 - 1727 v.C. Rimu- (rest van naam onbekend) . Shamshi-adad 1726 v.C. Asinum . Shamshi-adad 1726 - 1707 v.C. Puzur-Sin Overheerser Shamshi-adad 1706 - ? v.C. Ashur-dugal Overheerser Shamshi-adad : Ashur-apla-idi Overheerser Shamshi-adad : Nasir-Sin Overheerser Shamshi-adad : Sin-Namir Overheerser Shamshi-adad : Ipqi-Ishtar Overheerser Shamshi-adad 1701 v.C. ? Adad-salulu Overheerser Adasi 1701 v.C. Adasi Laatste van de overheersers. De nieuwe dynastie zou blijven tot 1014 v.C. Adasi 1700 - 1691 v.C. Belu-bani . Adasi 1690 - 1673 v.C. Libaia . Adasi 1673 - 1661 v.C. Sharma-Adad I . Adasi 1661 - 1649 v.C. Iptar-Sin . Adasi 1649 - 1621 v.C. Bazaia . Adasi 1621 - 1615 v.C. Lullaia . Adasi 1615 - 1601 v.C. Kidin-Ninua . Adasi 1601 - 1598 v.C. Sharma-Adad II . Adasi 1598 - 1585 v.C. Erishum III . Adasi 1585 - 1579 v.C. Shamshi-Adad II . Adasi 1579 - 1563 v.C. Ishme-Dagan II . Adasi 1563 - 1547 v.C. Shamshi-Adad III . Adasi 1547 - 1521 v.C. Ashur-Nirari I . Adasi 1521 - 1497 v.C. Puzur-Ashur III . Adasi 1497 - 1483 v.C. Enlil-Nasir I . Adasi 1483 - c.1475 v.C. Nur-Ili . Adasi 1475 - 1392 v.C. : De Assyriërs worden geannexeerd door het Hoerritische rijk der Mittani, hierop volgen hun leiders als vazallen. Mittani vazallen 1475 - 1472 v.C. Ashur-Shaduni . Mittani vazallen 1472 - 1452 v.C. Ashur-Rabi I . Mittani vazallen 1452 - 1432 v.C. Ashur-Nadin-Ahhe I . Mittani vazallen 1432 - 1426 v.C. Enlil-Nasir II . Mittani vazallen 1426 - 1419 v.C. Ashur-Nirari II . Mittani vazallen 1419 - 1410 v.C. Ashur-Bel-Nisheshu . Mittani vazallen 1410 - 1402 v.C. Ashur-Rim-Nisheshu . Mittani vazallen 1402 - 1392 v.C. Ashur-Nadin-Ahhe II . Assyrisch rijk 1392 - 1365 v.C. Eriba-Adad I Zette het Adasi-huis door. Assyrisch rijk 1365 - 1330 v.C. Assur-Uballit I Legde de funderingen van het rijk. Assyrisch rijk 1338 - 1307 v.C. : Een periode van onrust door invallen van volken uit de Taurus bergen. Veroverden Arik-den-ili voor enkele jaren, maar werden met succes teruggedreven. Assyrisch rijk 1329 - 1319 v.C. Enlil-Nirari . Assyrisch rijk 1319 - 1307 v.C. Arik-Den-Ili . Assyrisch rijk 1307 - 1274 v.C. Adad-Narari I Eerste van drie bijzonder succesvolle heersers. Assyrisch rijk 1274 - 1244 v.C. Shalmaneser I . Assyrisch rijk 1244 - 1207 v.C. Tukulti-Ninurta I Of 1235-1198 v.C.. Assyrisch rijk 1244 - 1207 v.C. : Tukulti-Ninurta begint met een serie van veroveringen, na eerst Babylon in te nemen. Assyrisch rijk 1207 - 1203 v.C. Ashur-Nadin-Apli . Assyrisch rijk 1203 - 1197 v.C. Ashur-Nirari III . Assyrisch rijk 1197 - 1192 v.C. Enlil-Kudurri-Usur . Assyrisch rijk 1192 - 1180 v.C. Ninurta-Apil-Ekur I . Assyrisch rijk 1180 - 1179 v.C. Ashur-Dan I . Assyrisch rijk 1179 v.C. ? Ninurta-Tukulti-Ashur . Assyrisch rijk 1179 - 1135 v.C. Mutakkil-Nusku . Assyrisch rijk 1135 - 1134 v.C. ? Zoon, streed om de troon met jonge broer. Assyrisch rijk 1134 - 1133 v.C. ? Broer Assyrisch rijk 1133 - 1112 v.C. Ashur-Resh-Ishi I . Assyrisch rijk 1112 - 1076 v.C. Tiglath-Pileser I / Tikulti-apal-Esharra Herstel van het middenrijk. Assyrisch rijk 1115 - 1076 v.C. : Tiglat-Pileser breidt de macht van Assyrië uit door Syrië en Armenië in te nemen. Assyrisch rijk 1076 - 1075 v.C. Ashared-apil-Ekur Zoon ? Assyrisch rijk 1075 - 1057 v.C. Ashur-bel-kala Zoon van Tiglat-Pileser Assyrisch rijk 1075 - 934 v.C. : Vanaf dit moment steeds meer Aramese invallen waardoor een eeuw lang het Assyrische rijk steeds verder verzwakt. Assyrisch rijk 1056 - 1055 v.C. Eriba-Adad II . Assyrisch rijk 1054 - 1051 v.C. Shamshi-Adad IV . Assyrisch rijk 1050 - 1032 v.C. Ashurnasirpal I . Assyrisch rijk 1031 - 1020 v.C. Shalmaneser II . Assyrisch rijk 1019 - 1014 v.C. Ashur-Nirari IV . Assur-Rabi 1013 - 973 v.C. Ashur-rabi II . Assur-Rabi 972 - 968 v.C. Ashur-resha-ishi II . Assur-Rabi 967 - 935 v.C. Tiglathpileser II . Assur-Rabi 935 - 911 v.C. Ashur-Dan II Herbouwde Assyrië binnen zijn natuurlijke grenzen. Assur-Rabi 911 - 889 v.C. Adad-Nirari II . Assur-Rabi 889 - 883 v.C. Tukulti-Ninurta II . Assur-Rabi 883 - 858 v.C. Ashur-Nasir-Pal (Ashurnirari) II Breidde Assyrië uit tot de Middellandse-Zee Assur-Rabi 884 - 824 v.C. : Assyrië rondt de verovering van Syrië af en doodt de Syrische koning. Overwinnen eveneens Palestina, de rest van Armenië, Babylon en het rijke deel van Zuid-Mesopotamië. Assur-Rabi 858 - 824 v.C. Shalmaneser III Doodde Ahab van Israël in een slag in 840 v.C. 824 - 722: Diverse koningen, wordt nog aan gewerkt Sargonidische periode 722 - 705 v.C. Sargon (Sharru-kîn) II . Sargonidische periode 722 - 720 v.C. : Sargon vernietigt en onderwerpt Israël, Moab, Ammon, Palestina en de Meunieten (ten zuidwesten van Judea). Zette het Assyrische systeem voort van deportatie van bewoners uit de bezette gebieden en verjaagt de Hebreeërs uit Israël. Sargonidische periode 705 - 681 v.C. Sennacherib (Sin-ahhê-eriba) Gedood door zijn zonen voor de vernietiging van Babylon. Sargonidische periode 681 - 669 v.C. Esarhaddon (Ashur-aha-iddin) . Sargonidische periode 669 - 633 v.C. Ashurbanipal (Ashur-ban-aplu) Versloeg Elam in 639, overleed 627 Sargonidische periode 633 - 626 v.C. . Assurbanipal heeft twee zonen; tweelingbroers en wijst Assur-etil-ilani aan als zijn opvolger. Zijn tweelingbroer Sin-shar-ishkun herkent niet de macht van zijn broer en begint een burgeroorlog die hij uiteindelijk wint. Sargonidische periode 626 - 621 v.C. Ashur-etil-ilâni . Sargonidische periode 626 - 612 v.C. Sin-shar-ishkun . Sargonidische periode 626 v.C. : Opstand van de Babyloniërs tegen de Assyrische overheersing. Sargonidische periode 614 v.C. : Assur valt aan de Meden. Sargonidische periode 612 - 609 v.C. Ashur-uballit II Het rijk stort ineen met de val van Kalah en Ninivé. Medië en Babylonië verdelen de restjes. Sin-shur-ishkun komt om in de vlammen in zijn brandende paleis. De bevelhebber van het westelijke Assyrische leger dat gevestigd was in Haran, claimt de kroon en noemt zichzelf net zoals de stichter van het rijk. Sargonidische periode 610 v.C. : Haran wordt veroverd maar niet geheel vernietigd. Sargonidische periode 609 v.C. : De resterende Assyriërs geven zich over. Sargonidische periode 350 v.C. : Men doet een poging om het Assyrische rijk te herstellen, die eindigt in een desillusie en het castreren van 400 Assyrische leiders als straf. Sargonidische periode 284 a.D. : Het Sassanidische Perzië sluit een verdrag met Rome waarbij Mesopotamië een Romeinse provincie wordt. voor meer info kunt altijd met mij contact komen

• Midyat Assyrisch

Akdamar Church, 95 years after the first month Akdamar Church located on the island on Lake Van, yesterday witnessed a historic day. Armenian community, the first time in 95 years after the church opened for worship ritual held for an Assyrian I dag.teken Lucas

Een van de belangrijkste muzikanten van de geografie van het Midden-Oosten, Aram Tigran, Sirnak Silopi hessana werd geboren in 1934 in schapen. Een tot een erfenis van de integratie van kunst in de openbare en ontwapenende hem te verlaten, was de vader van een prachtige fluitspel. Aanvankelijk waren de Tigran ut lessen, nam vervolgens het podium op bruiloften en diverse evenementen. Arabisch, Armeens, Koerdische en Turkse muziek en de artiesten Assyrische, 1966, Armenië hoofdstad Jerevan na te gaan voor 18 jaar gewerkt voor Radio Jerevan. Tigran muzikale leven van deze periode, meer volwassen, en ging toen op in Europa werken sinds 1995. Vestigden zich in de Griekse hoofdstad Athene. Nowruz vieringen in Diyarbakir, het jaar na de toetreding voor een tijdje ziek en woonachtig in Diyarbakir, Aram Tigran, de verslechterende situatie op de Griekse hoofdstad Athene, waar de Van Gelismos ziekenhuis verwijderd en overleed op zaterdag. Aram, de vader van drie kinderen en twee jongens.Teken ik Assyrian lucas

Assyria Day Tammuz First July first Nationalism is a commitment to ideas among a group of people who share a common ethnicity, culture, language, history and territory. Using symbols and ceremonies to espouse such ideas, nationalist movements help bring people together to express the solidarity of a nation. For any group of people, the hope of survival is attached closely to a geographical territory. Because of forced mass migration of Assyrians within the last century, the Assyrian Universal Alliance (AUA) has recognized the need to strengthen our nation's connection to our ancestral homeland of Assyria. At its 25th World Congress in Sweden, the AUA passed a resolution to recognize the First of Tammuz as Assyria Day in order to remind our scattered people that we as Assyrians cannot and should not forget the historic glory of our nation and must believe that one day Assyrians will again live in our ancestral homeland of Assyria in peace and harmony with our neighbors. The historic Assyria is located in northern Iraq, stretching east to Lake Urmia in Iran, north to the Turkish Harran, Edessa, Diyarbakir, Lake Van and the mountains of Hakkâri, and west to Syria. Archeological sites confirm our claims to these regions. Until the beginning of WWI, the Assyrian population remained settled in these historic lands but because of targeted persecution and systematic massacres, Assyrians were forced to move to new areas. Within the last half century, mass migration of Assyrians to western countries has created a humanitarian crisis that no world government has yet aimed to resolve. Today Assyria is occupied by people who do not share political or historical rights to the land. The government of Iraq has failed to recognize the constitutional right of indigenous Assyrians to establish a province for them on their ancestral lands in the northern territories of the country. To date Iraq's government and those of neighboring states have failed to recognize the potential for peace and harmony the establishment of an Assyrian province could provide. Precious Assyrian archeological pieces are being stolen from the Baghdad museum with minimal deterrence by state police in an attempt to eradicate the centuries of historic claims Assyrians of Iraq hold to their ancestral lands. Today we as children of Assyria have a responsibility to remember the beautiful homeland of our forefathers, the ultimate destination for our scattered nation. Executive Board Assyrian Lucas

Assyrian Babylon Radio Assyrian Babylon Radio channel I and channel II, are two Assyrian online radio Channels broadcasts by Assyrian Youth Media in Denmark. [live] [live] Assyrian Links Visit other Assyrian Web sites... Contact Us Contact administration of Assyrian Youth Media in Denmark and Assyrian Babylon Radio...

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie Ga naar: navigatie, zoeken Het Assyrische Rijk op zijn hoogtepunt Het Assyrische Rijk op zijn hoogtepunt Het Assyrische rijk of kortweg Assyrië was een rijk dat bestond tussen 2000 v.Chr. en 612 v.Chr.. De Assyriërs veroverden het rijk vanuit hun kerngebied rond de stad Assur in Mesopotamië. Op het hoogtepunt van hun macht besloeg het rijk Mesopotamië, Palestina en (gedurende een korte periode) zelfs Egypte. Inhoud [verbergen] * 1 Geschiedenis van het rijk o 1.1 Vroege periode: het Oud-Assyrische rijk o 1.2 Vazalstatus o 1.3 Onafhankelijkheid: het Midden-Assyrische rijk o 1.4 Begin van de IJzertijd o 1.5 Hernieuwde groei van het rijk: het Nieuw-Assyrische rijk o 1.6 Val * 2 Levensonderhoud * 3 Politiek * 4 Tijdlijn * 5 Zie ook [bewerk] Geschiedenis van het rijk [bewerk] Vroege periode: het Oud-Assyrische rijk Omstreeks 2500 v.Chr. vestigden de Assyriërs zich aan de bovenloop van de Tigris. Het Assyrische volk is ontstaan uit een vermenging van de oorspronkelijke oerbevolking en Semitische immigranten. Tot 1810 v.Chr. was het rijk niet zo groot, maar in dat jaar wist de Assyrische koning Nimrod het eerste Assyrische rijk uit te breiden tot een gebied dat zich uitstrekte van het Zagrosgebergte tot aan de Middellandse Zee. [bewerk] Vazalstatus In 1760 v.Chr. werd dit gebied voor korte tijd ingelijfd bij het Babylonische rijk. De regerende Kassieten richtten dit rijk echter ten gronde, waarna het verder uit elkaar viel en zijn greep op noordelijker streken verloor. De vorst van Assyrië werd echter een vazalvorst van het Hurritische koninkrijk Mitanni. [bewerk] Onafhankelijkheid: het Midden-Assyrische rijk Rond 1350 slaagde Assur-uballit I erin zich aan hun heerschappij te ontworstelen en daarmee werd Assyrië een machtsfactor van belang in het Midden-Oosten. Onder zijn opvolgers breidde het zijn macht over een aantal van zijn buren uit. Tukulti-Ninurta I slaagde er zelfs in Babylon gedurende een aantal jaren te bezetten. Dit contact zorgde ervoor dat de Assyriërs mede-erfgenamen werden van de oude cultuur van Sumer en Akkad. Samen met de Elamieten maakte het Assyrische rijk rond 1158 zelfs voorgoed een einde aan de Kassieten van Kar-Duniash. [bewerk] Begin van de IJzertijd Anders dan vele andere rijken uit de Bronstijd bleef Assyrië in de tijd van de brandcatastrofe wel overeind en beleefde onder Tiglat-Pileser I zelfs een kortstondige bloeitijd. Daarna begonnen echter Aramese stammen, bijv. de Chaldeeën, steeds meer uit het westen op te dringen en er bleef van het machtige rijk niet veel meer dan een stadstaat over. Levensboom van de Assyriërs met daarboven Marduk Levensboom van de Assyriërs met daarboven Marduk [bewerk] Hernieuwde groei van het rijk: het Nieuw-Assyrische rijk Rond 900 v.Chr. begon het rijk weer te groeien. De Akkadisch-sprekende stadstaat breidde geleidelijk zijn gezag uit over een platteland dat nu goeddeels Aramees sprak. Uiteindelijk zou echter de laatste taal wel zegevieren. Er werden vervolgens vele succesvolle veldtochten ondernomen in landen ten noorden van Assyrië. Ook werden gebieden veroverd zoals Syrië, de heuvels in Georgië, Anatolie en gebieden grenzend aan de Middellandse Zee. De volgende krijgsheer veroverde Libanon. Bij een andere veldtocht volgden Medië en enige landen in het westen zoals Fillistina, Elam en Syrië, en ook Babylonië werd verplicht om belastingen te betalen. Na de dood van Adad-Nirari III maakte het rijk onder zijn drie zoons een tijd van zwakte door. Er waren opstanden en epidemieën en de generaals kregen veel te veel macht. In 745 v.Chr. vonden belangrijke veranderingen plaats. Met Tiglat-Pileser III die de troon greep kwam er een krachtig bewind. Assyrië werd een centraal geleide staat: de strijdtroepen vormden één leger en alle beslissingen werden op één plaats genomen. De macht van de Hettieten en de Feniciërs werd ingeperkt. Campagnes naar Egypte vonden plaats en sommige waren succesvol. Ook gebieden aan de Perzische Golf en Palestina en gebieden in zuidelijk Anatolië werden veroverd. Hiermee werd een waar imperium geschapen dat vele volkeren omspande. De Assyriërs beseften goed dat een dergelijk rijk makkelijker veroverd dan bijeengehouden werd. Zij voerden daarom een bewuste politiek van deportaties in om opstanden te voorkomen en een zekere eenheid in het gigantische rijk te scheppen. De leidende klasse van een veroverd gebied werd doelbewust afgevoerd en elders gehuisvest, hun vroegere plaats in de nieuwe provincie werd ingenomen door Assyrische kolonisten. Wellicht onbedoeld leidde dit ook tot verspreiding van het Aramees en de ondergang van hun oorspronkelijke taal, het Akkadisch. Deze deportatiepolitiek is later vaak als 'wreed' afgeschilderd. Hoewel de Assyrische oorlogsvoering zeker hardvochtig te noemen was en tegenstanders die zich verweerden publiekelijk en met veel vertoon aan vreselijke straffen onderworpen werden, was de behandeling van gewillige onderdanen niet slecht. Dit gold ook als deze onderdanen van andere herkomst waren. Toch bleven er vazalvorsten in het rijk die op een kans wachtten het Assyrische juk af te werpen, vooral onder de Chaldeeën die nu de voornaamste politieke factor in Babylon vormden. [bewerk] Val Er verschenen nieuwe volkeren op het toneel in het huidige Iran die een Indo-Europese taal spraken, de voorouders van de Meden en Perzen. Zij spanden samen met de Chaldeeuwse vorsten van Babylon. Door een oorlog in Edom en oorlogen tegen de Meden, de Scyten en de Babyloniërs kwam het rijk uiteindelijk in 612 v.Chr. ten val. [bewerk] Levensonderhoud De bevolking leefde van landbouw. Ook de bergachtige streken werden door het aanleggen van irrigatiesystemen geschikt voor landbouw. De mensen hielden ook vee, zoals koeien, ganzen, eenden, kippen en schapen. In de Perzische Golf en rivieren werd vis gevangen. [bewerk] Politiek De Assyriërs verplaatsten steeds hun hoofdstad, zodat ze niet zolang hoefden te reizen tijdens hun veroveringstochten. Dit konden ze ook doen omdat ze erg rijk waren. Ze verplaatsten de volkeren die ze overwonnen hadden naar een ander gebied. Dit gebied werd weer ingevuld met andere volkeren. Dit verschijnsel is bekend omdat er geschriften over zijn gevonden. [bewerk] Tijdlijn Gevleugelde stier met mensenhoofd: muurreliëf van het paleis van Sargon II Gevleugelde stier met mensenhoofd: muurreliëf van het paleis van Sargon II * 1800 v.Chr. tot 1375 v.Chr.: Oud-Assyrische Rijk * Omstreeks 1800 v.Chr.: opkomst van Assur; invallen van de Hettieten en overheersing door Naram-Sin van Eshnunna * 1749 v.Chr. - 1717 v.Chr.: Shamshi-Adad I verovert Noord-Mesopotamië * ?: Isjmedagan: zoon van Shamshi-Adad I: wordt verslagen door Rim-Sin van Larsa; later is hij vazal van Hammurabi * ?: heerschappij van Rim-Sin van Larsa * 1728 - 1686 v.Chr.: heerschappij van Hammurabi van Babylon * na 1450 v.Chr.: vazalstaat van Mittani (Hurritische volksstam afkomstig uit de omgeving van het Wan-meer) * 1375 v.Chr. - 1047 v.Chr.: Midden-Assyrische Rijk * ? : Eribaadad maakt Assyrië onafhankelijk van de Mittani * 1364 - 1328 v.Chr.: Assur-uballit I * 1280 - 1244 (?) v.Chr.: Salmanasser I * 1280 v.Chr.: Salmanasser I verovert het grootste deel van Mesopotamië * 1253 - 1207 v.Chr.: Tukulti-Ninurta I * Rond 1200 v.Chr.: invasie van Arameeërs * 1112 - 1074 v.Chr.: Tiglat-Pileser I * 1100 v.Chr.: Tiglat-Pileser I breidt het rijk uit en heerst van de Middellandse Zee tot de Perzische Golf * 1074 v.Chr. - 883 v.Chr.: oorlog tegen de Arameeërs * 1100 v.Chr.-900 v.Chr.: de randstaten maken zich vrij en Assyrië raakt afgesneden van de Middellandse Zee * 903 - 889 v.Chr.: Adad-Nirari II * 900 v.Chr.: de Assyrische macht wordt hersteld en de Aramese staten worden onderworpen * 883 v.Chr. - 812 v.Chr.: Nieuw Assyrische Rijk * 883 - 859 v.Chr.: Assurnasirpal II * 858 v.Chr.-824 v.Chr.: Salmanasser III bezet Babylon en maakt de bondgenoten van Damascus (waaronder Israël) tot vazalstaten; na zijn dood verliest het rijk de macht over Babylon * 824 - 810 v.Chr.: Shamshi-Adad V * 810 - 806 v.Chr.: Sammuramat regentes * 806 - ? v.Chr.: Adad-Nirari III * 745 v.Chr.-727 v.Chr.: Tiglat-Pileser III, redder van Assyrië, verovert voormalig rijksgebied; stichter van het Assyrische wereldrijk * 727 v.Chr.-721 v.Chr.: Salmanasser V, neemt Samaria in na beleg (724-722) * 721 v.Chr.-705 v.Chr.: Sargon II * 705 v.Chr.-681 v.Chr.: Sanherib, strijd tegen Babylon, veldtocht tegen Egypte en Juda (701) * 681 v.Chr.-669 v.Chr.: Assarhaddon, herbouw van Babylon; grootste omvang van het Assyrische Rijk * 669 v.Chr.-626 v.Chr.: Assurbanipal, opstand van onder andere Babylon, Egypte en Fenicië, vernietiging van Babylon * 612 v.Chr.: de Meden, Babyloniërs en Perzen veroveren Assyrië * 626 - 608 v.Chr.: veldtochten tegen Assyrië en vernietiging van Assyrië door de Babyloniërs, Meden en Scyten [bewerk] Zie ook * Babylonië * Geschiedenis van Irak * Geschiedenis van Iran Categorieën: Assyrische oudheid | Historisch land in Azië

http://www.bethnahrin.nl

Assyrian New Year April 1 is the Assyrian New Year. It is the most important national festival handed down by history from the distant past. The Assyrians of today all over the world on this day to celebrate their national festival. Before Assyrians embraced Christianity in the first century AD, and according to the old calendar, New Year was celebrated on what would be the 21st of March. This date and then as it does now is the beginning of spring. Centuries before the fall of the Assyrian Empire in 612 BC when its power and civilization spread throughout the Middle East, other countries such as Medes, Persians and Arabs accepted and celebrated March 21 as the New Year for the ancient world. After the Assyrians converted to Christianity in the first century and the Gregorian calendar was established in the Christian world, Assyrians also approved the new calendar and moved their New Year from March 21 to April 1. Today, Iranians and people of Iraq (Arabs and Kurds) today celebrate this day on March 21. In Iran the New Years Day is called "NoRuz" meaning "New Day". In 1968, Assyrian Universal Alliance (AUA) designated this day as the official national day for Assyrians around the world. The beginning of spring when nature awakens from hibernation, and the trees, plants, fields and flowers begin to bloom again. This means that new life which the ancestors of the Assyrians a great credit given to their philosophy of creation. Revival and a rise in death played a major role in mythology. Assyrians of today celebrate April 1 by holding parades, parties, festivals, lectures and cultural programs. They also gather in the Assyrian organizations and social institutions, and hear the poet recite the story of creation. Assyrian New Year was the biggest festival in the ancient Assyrian and Babylonian Empire. It began on March 21, that was the first day of the month (Nissan) and the beginning of the new year on the Assyrian calendar. This festival was celebrated for 12 days. The tablets discovered and deciphered by the archaeologists record the festivities celebrated in those days. In Assyria, this festival was the main event of the year. People from all corners of the Empire came to either the political capital, Nineveh or the religious capital, Babylon and participated in the celebration. There were elaborate and magnificent processions to and from the great temple in Babylon called "Esagila". Nowadays the Assyrian New Year falls close to the Easter holidays, and deny the resurrection of our Lord Jesus Christ, who spoke Aramaic "the Assyrian language", in line with the ancient and contemporary of the Assyrian Assyrian volk.teken I lucas

• Login Login

1 En het geschiedde in het veertiende jaar van den koning Hizkia, dat Sanherib, de koning van Assyrië, optoog tegen alle vaste steden van Juda, en nam ze in. 2 En de koning van Assyrië zond Rabsake van Lachis naar Jeruzalem tot den koning Hizkia, met een zwaar heir; en hij stond aan den watergang des oppersten vijvers, aan den hogen weg van het veld des vollers. 3 Toen ging tot hem uit Eljakim, de zoon van Hilkia, de hofmeester, en Sebna, de schrijver, en Joah, de zoon van Asaf, de kanselier. 4 En Rabsake zeide tot hen: Zegt nu tot Hizkia: Zo zegt de grote koning, de koning van Assyrië: Wat vertrouwen is dit, waarmede gij vertrouwt; 5 Ik mocht zeggen (doch het is een woord der lippen): Er is raad en macht tot den oorlog; op wien vertrouwt gij nu, dat gij tegen mij rebelleert? 6 Zie, gij vertrouwt op dien gebrokenen rietstaf, op Egypte; op denwelken zo iemand leunt, zo zal hij in zijn hand gaan en die doorboren; alzo is Farao, de koning van Egypte, al dengenen, die op hem vertrouwen. 7 Maar zo gij tot mij zegt: Wij vertrouwen op den HEERE, onzen God; is Hij Die niet, Wiens hoogten en Wiens altaren Hizkia weggenomen heeft, en Die tot Juda en tot Jeruzalem gezegd heeft: Voor dit altaar zult gij u nederbuigen? 8 Nu dan, wed toch met mijn heer, den koning van Assyrië; en ik zal u twee duizend paarden geven, zo gij voor u de ruiters daarop zult kunnen geven. 9 Hoe zoudt gij dan het aangezicht van een enigen vorst, van de geringste knechten mijns heren, afkeren? Maar gij vertrouwt op Egypte, om de wagenen en om de ruiteren. 10 En nu ben ik zonder den HEERE opgetogen tegen dit land, om dat te verderven. De HEERE heeft tot mij gezegd: Trek op tegen dat land, en verderf het. 11 Toen zeide Eljakim, en Sebna, en Joah tot Rabsake: Spreek toch tot uw knechten in het Syrisch, want wij verstaan het wel; en spreek niet met ons in het Joods, voor de oren des volks, dat op den muur is. 12 Maar Rabsake zeide: Heeft mijn heer mij tot uw heer en tot u gezonden, om deze woorden te spreken? Is het niet tot de mannen, die op den muur zitten, dat zij met ulieden hun drek eten, en hun water drinken zullen? 13 Alzo stond Rabsake, en riep met luider stem in het Joods, en zeide: Hoort de woorden des groten konings, des konings van Assyrië! 14 Alzo zegt de koning: Dat Hizkia u niet bedriege, want hij zal u niet kunnen redden. 15 Daartoe, dat Hizkia u niet doe vertrouwen op den HEERE, zeggende: De HEERE zal ons zekerlijk redden; deze stad zal niet in de hand des konings van Assyrië gegeven worden. 16 Hoort naar Hizkia niet; want alzo zegt de koning van Assyrië: Handelt met mij door een geschenk, en komt tot mij uit, en eet, een ieder van zijn wijnstok, en een ieder van zijn vijgeboom, en drinkt een ieder het water zijns bornputs; 17 Totdat ik kom en u haal in een land, als ulieder land is, een land van koren en most, een land van brood en van wijngaarden. 18 Dat Hizkia ulieden niet verleide, zeggende: De HEERE zal ons redden; hebben de goden der volken, een ieder zijn land, gered uit de hand des konings van Assyrië? 19 Waar zijn de goden van Hamath en Arpad? Waar zijn de goden van Sefarvaim? Hebben zij ook Samaria van mijn hand gered? 20 Welke zijn ze onder al de goden dezer landen, die hun land uit mijn hand gered hebben, dat de HEERE Jeruzalem uit mijn hand zou redden? 21 Doch zij zwegen stil, en antwoordden hem niet een woord; want het gebod des konings was, zeggende: Gij zult hem niet antwoorden. 22 Toen kwam Eljakim, de zoon van Hilkia, de hofmeester, en Sebna, de schrijver, en Joah, de zoon van Asaf, de kanselier, tot Hizkia met gescheurde klederen; en zij gaven hem de woorden van Rabsake te kennen.

Great interest in funeral Bishop Çiçek (AP) - The funeral of the Syrian Orthodox Archbishop Julius Jesuh "Cicek in Overijssel Glane on Saturday an estimated fifteen thousand interested people from around the world drawn. The spiritual leader died last Saturday at the age of 63. The deceased archbishop was sitting in a chair brought from the monastery where he had been revealed to the church opposite. There he buried in a mausoleum. Around 09.30 o'clock on the grounds of the monastery where the archbishop in a wrong coffin lay dead. After the body behind closed doors and put up a seat. In the afternoon a public procession has taken place with the bishop in the chair was carried around. There were also speeches include Cardinal Simonis and the Patriarch of Syria, the highest spiritual leader of the Syrian Orthodox Church. After the speeches, guests were given an opportunity to bid farewell to the archbishop. Subsequently, the bishop sitting in the chair in a mausoleum buried in St. Mary's Church. Both national and international press was present. Pictures of the ceremony to 82 countries around the world sent. Cicek was the first archbishop of the Syriac Orthodox church in central Europe. Under his leadership since 1979 about fifty churches and three monasteries, including the monastery in Glane, in his diocese opened. Trouw.nl, 05/11/2005 6:54 p.m. Watch video: narrow band / broadband

Heel weinig mensen weten nog wie de Assyriërs/Suryoye zijn. Ooit was dat volk heel rijk, machtig en ontwikkeld. Het land van de Assyriërs (Mesopotamië) wordt door deskundigen de bakermat van onze beschaving genoemd. Mesopotamië betekent het land tussen de twee revieren, in dit geval de Eufraat en de Tigris, die nu door Turkije, Syrië en Irak stromen De ontwikkeling van de menselijke beschaving is in Mesopotamië of te wel Assyrië begonnen. Zo is daar het wiel uitgevonden. De Assyriërs hebben daarnaast het spijkerschrift uitgevonden en ontwikkeld. Het bier is ook een uitvinding van de Assyriërs. Het zijn ook de Assyriërs geweest die in omstreeks 2900 voor Christus de eerste staat vormden. Koning Hamurabi heeft destijds codes en wetten gemaakt om de orde in de samenleving te kunnen handhaven. Assyriërs waren ook heel goed in handeldrijven. Dat is vandaag de dag nog te zien. Overal waar ze heen gegaan zijn, hebben velen van hen een eigen zaak opgezet. Muziek, wiskunde, astronomie, landbouw en bouwtechniek waren destijds in Mesopotamië hoog ontwikkeld. Een voorbeeld van hun bouwwerk is de Toren van Babel, een van ’s werelds zeven wonderen. Toch is het Assyrische rijk in 539 voor Christus ten onder gegaan. Sindsdien hebben de Assyriërs niet weer een eigen staat kunnen vormen en dreigen nu uit te sterven. Sinds de val van Assyrië tot op heden is dit volk onderdrukt, vervolgd en uitgemoord. Onder de heerschappij van de Mongolen (eind 14de eeuw) zijn honderdduizenden Assyriërs om het leven gebracht. In deze periode gingen talloze kerken en kloosters verloren evenals een grote hoeveelheid literatuur. Behalve diverse massamoorden in het voorgaande eeuwen, zijn in het begin van vorige eeuw (1914 tot 1916) een half miljoen Assyriërs afgeslacht door de Turkse soldaten en de Koerden. Dit gebeurde omdat ze Assyriërs en Christenen waren. Na het einde van het Britse mandaat over Irak, deed een nieuwe massamoord zich voor. In augustus 1933 maakte het Irakese leger, met toezien van Engelsen, tientallen dorpen met de grond gelijk, en voerde massa-executies uit. Daarbij zijn tientallen duizenden mannen, vrouwen en kinderen op een brute wijzen van het leven beroofd. Vandaag de dag nog worden Assyriërs in Mesopotamië door de regimes in het Midden-Oosten gediscrimineerd, onderdrukt, vervolgd en uitgemoord. Enkele voorbeelden hiervan zijn de onmenselijke daden van de Irakese president Saddam Hussein. In de afgelopen jaren heeft hij tienduizenden Assyriërs gedeporteerd en honderden van hun dorpen met de grond gelijk gemaakt. Hoeveel mensen daarbij omkwamen is onbekend. Eveneens in Turkije en Syrië wordt deze overwegend christelijke minderheid wegens haar geloof en afkomst gediscrimineerd, vervolgd en vermoord. Behalve in de eerder genoemde landen bevindt zich ook een gering aantal in Iran. Vooral in de laatste decennia worden ze daar ook onderdrukt en vervolgd. Zodoende is het massale vlucht van deze bevolkingsgroep in de jaren zeventig op gang gekomen. Men vluchtte naar alle uithoeken van de wereld. Zo zijn er ongeveer 300.000 Assyriërs in Europa beland, waarvan ongeveer vijftien duizend in Nederland. Bovendien leeft nog een hele grote groep in de Verenigde Staten. Zelfs in Australië, Canada en de voormalige Sovjet-Unie hebben de Assyriërs hun heil gezocht. De grootste groep leeft echter nog in Mesopotamië. Behalve de 1,6 muljoen in Irak, wonen ongeveer een half miljoen in Syrië. In Turkije waarvan de grootste groep zich in Istanbul bevindt, is nog maar 30.000 achtergebleven.

The Assyrian calendar begins with the first recorded year of the "beginning of civilization" (shooraya mdeetanayoota d) as seen through the eyes of the old Beth Nahranaye (Mesopotamians). These ancient inhabitants of Assyria, Babylon and Sumer believed that civilization was a "gift from the gods" and was dominated by the time "kingship was lowered from heaven". The first sign of municipal administration (kingship in pre-historic sense) appears during the Halaf Period in Mesopotamia (more than 7000 years ago). The salient features of this period are the "sitting goddess figurines" indicating a goddess-worshiping cultures and the distinctive colored pottery with geometric patterns indicate the existence of a high-culture civilization in Mesopotamia. The Sumerian term akiti meant "building life on earth" symbol of handing over the life of the gods to man. The Babylonians, this term, and named their New Year celebration Akitu (now Kha B Nissan). According to the latest archaeological finds in Anatolia, the transformation of localized settlements in the first cities took place between 4300-3450 BC. Religion was the main focus of socialization during this period and every town had a religious complex (ie ziggurats). Each city was ruled by a "local king" or lugal. Archaeologists refer to this period as the Early to Middle Uruk periods. In the 1950s Assyrians believed that based on the findings of their contemporary archaeologists the first building of the temple city of the Assyrians during the Uruk period occurred around 4750 BC This date was then recorded as the beginning of "civilization "in Mesopotamia. In fact, the impetus behind this decision was the publication of a series of articles in the journal Assyrian Gilgamesh, edited by noted poet-brothers, John and Addi Alkhas, and the late Nimrod Simono. It is possible that the exact date of the beginning of civilization in Mesopotamia may vary as more scrutiny of the existence of a more ancient and "civilized" culture in Bet-Nahrain reveals. This fascinating subject remains as enigmatic as the exact date of the birth of Jesus Christ, whose birth is the focal point of the historicity of the past two thousand years. Incidentally, the Jewish calendar has a very dubious background too. It begins with the year 3760 BC (In contrast to the Assyrian 4750 BC). Indeed the year 3760 BC coincides with the time "kingship was lowered to humanity" in the city of Kish, southern Bet-Nahrain. Be fixed to the Vatican evidence that Jesus of Nazareth was born exactly 2006 years ago on December 25 and can prove to the Israeli Knesset of the Jewish heritage to provide by the year 3760 BC provide Assyrians until the year 4750 BC as a message the beginning of "civilization" in Mesopotamia and the birth of the "Assyrian Conscience" in Assyria. I draw Assyrian lucas 31/03/2011

Geschiedenis: In 1968 vond de Assyrian Universal Alliance dat er behoefte was om de Assyrische natie te voorzien van haar eigen officiële vlag. Om deze droom te realiseren werd een beroep gedaan op verschillende Assyrische kunstenaars en goed geïnformeerde mensen om hun ideeën en lay-outs uit te werken voor deze belangrijke nationale taak. De AUA Congres zorgde voor de goedkeuring van de wereldwijde verzamelde ideeën en lay-outs. Deze wereldwijde inspanning leverde een groot aantal ontwerpen op die werden ontvangen en genoteerd. Na een zeer nauwgezette overweging werd er een besluit genomen ten gunste van één bijzonder ontwerp die de essentie van het Assyrische verleden en heden bevatte. In het jaar 1974 werd dit ontwerp goedgekeurd door het 6e congres van de AUA in de stad Yonkers NY in de Verenigde Staten. Een bekende Assyrische kunstenaar Dirlik semun hessana of Kosralikoy en M. George Bit-Atanus van Teheran, Iran, ontwierp deze vlag. De belangrijkste reden ter goedkeuring van deze vlag was dat de kunstenaar slechts zijn eigen mening niet had voorgesteld. Eerder had hij briljante Assyrische oude ontwerpen gemengd met die de vroegere glorie van het Assyrische Rijk vertegenwoordigde, om een aantrekkelijke fusie tussen het verleden en het heden tot stand te brengen. Op deze wijze was de kunstenaar erin geslaagd om de kloof tussen de glorieuze Assyriërs en de huidige strijders van de Assyrische natie te overbruggen. De betekenis van de Assyrische Vlag: De Assyrische vlag is ontworpen met een witte achtergrond welke drie wapperende strepen bevat vanuit elke hoek. Het ontwerp is in de vorm van een vierhoekige ster. In het midden bevindt zich een gouden cirkel die Shamash, de Assyrische zonnegod, vertegenwoordigd. De Assyriërs geloofden dat Shamash het leven van allerlei dingen op aarde gaf. De vier punten van de ster zijn van een helder blauwe kleur en staan voor Blijdschap en Kalmte. De golvende stroken puilen van de vier verbindingen van de ster, zijn smal bij de basis en worden breder naarmate ze van de cirkel af komen. Zij symboliseren de drie belangrijkste rivieren die door het land van Assyrië vloeien. Bij de bovenkant zien wij de machtige Eufraat, die in blauw wordt vertegenwoordigd dat overvloed aanduidt. In het centrum is grote Zab in wit, afbeeldend vrede, en op de bodem zien wij de machtige Tigris in een rode kleur, die de Assyrische nationale trots vertegenwoordigt. Deze drie strepen staan voor de stralen van de centrumster en symboliseert de verspreiding van de Assyrische gemeenschap aan de vier hoeken van de wereld. De manier waarop deze strepen uit de ster tevoorschijn komen beeldt de uiteindelijke terugkeer van de Assyriërs aan hun voorouderlijk geboorteland af, dat door het centrum van de ster wordt vertegenwoordigd. Hangend boven de ster en het embleem van Shamash, is er een vertegenwoordiging van het beeld van God Ashur. Het embleem van Ashur kenmerkt zich in een cirkel met twee adelaarsvleugels en het uitrekken van zijn lengte dat aan twee kanten bevindt. Ashur heeft een boog getrokken en zijn pijl is klaar om te vliegen. Dit is in de zelfde vorm en het kleurenschema van het originele ceramische werk dat in het Britse Museum wordt bewaard. Tot slot, boven op de vlag bevindt zich de koninklijke en beroemde Assyrische koning Sargon II, die de grootste beschaving bereikte in de Assyrische tijd. voor meer info http://bethnahrin.nl

Hassana does not belong to the Mountain region and was a mixed-Assyrian Christian community, although the majority is composed of Assyrians. Also for the locals was the distinction between the various churches have not always clear. They called out of ignorance also kaldani (Chaldeans) instead of Assyiërs. Until the year 1960 was the Protestant church - the result of the Protestant missionary in the region from 1830 - the only church. Halfway through the year 1960 arrived the Kasha (priest) who Tuma ancient Nestorian church rebuilt. Tuma Kasha, also known as kasha soeroe or 'ruddy priest', was, however, Syrian Orthodox training. The villagers heard that he celebrated mass in the West Syrian Ktobonoyo, the language of the Syrian Orthodox. They went explanations from the Chaldean bishop of Mardin, which they said Hassana a Chaldean village was ... In the early 1980 there was another Chaldean priest in Hassana, who built their own church and especially supporters in his own clan. So when there were three churches in the village. I KNOW FOR LUCAS Assyrians

Graveyard of Hassana - grafNa violated all the negative that I experienced during my stay in Turkey, I can only be disappointed. Should the Turkish state is still in the right direction and invest in the welfare of its people, then I experienced what I still want to swallow. But that's just not. The Turkish government claims that we are Assyrians can come back if we want. But how can you return to a country that has no future? In southeastern Turkey, where we lived, unemployment is highest. Going back to our land in our village, we need support for years, because when farmers start again from scratch will take years before we can live off the proceeds of our work on the land. And we also need support to equipment and materials to come to this land to work. I do not think everyone in our Assyrian community in Antwerp. so rich that it told a house built in Turkey, and a tractor or other material may buy, or simply a case can begin in our homeland. When we came to Europe as refugees, we could count on the social security offered by European countries, and so we have pretty quickly regroup and continue our lives without being too heavy to suffer. But such support we certainly do not expect from Turkey! Two fathers We Assyrians have had two fathers: Turkey and Europe. Both fathers teach very clearly what is and what is not. But one father, Turkey, admits his children only if they take care of themselves. If someone falls or in trouble, let the father fails. He leaves his child choking because he is not prepared for that 'failure' and will not know how. Or because some cases troublesome child and the father does fast forward. Europe, our other father, has everything under control. If his child is, the father takes it and helps it off again. And yes, we prefer the natural father who can lift us when we fall. Even if the father is a stepfather. I went back to my homeland. It has disappointed me. I'm the true face of Turkey seen father. Years ago, when my hometown Hassana was vacated by order of the Turkish army, Turkey has done nothing to us, Assyrian Christians, to help. We were left to our fate. Others, unknown in Europe, we have collected and made sure that we can stand again. I have no feeling of hatred and I would forgive what Turkey has done to us, as the first of our homeland, which left us choking, would admit guilt once and realize what it has done. That is obviously not possible in Turkey. I am now, I did it all for yourself, I would not dream of Turkey. Hassana makes clear that Christians are given as the two major Mà ¼ hlsteinen was milled. Turkish military and the village guards - a vegetarian paramilità ¤ colonial power, which is paid by Turkish military - the party of the Kurdish worker and â € â € ž žHisbollah, â € â € ž žGod party, aggressive, fundamentalist Islam today, all the four group press the Christians, and it will not threaten their heterogeneity à © à © n not live to be. translated by Lucas Simons

• Midyat

The first written testimonies about Hessana date from the thirteenth century before our era. Namely the Assyrians conquered and plundered manuscripts intended. In 879 BC. explains King Ashur-Nasir-pal II, proudly, "Today I Matiate (Hessana) and its villages under my dominion taken. I have enough, and captured them in bonuses and tax." The area around Hessana will hereafter often such meetings to deal with. Hessana as the world's oldest settlements belong, namely the northern part of Mesopotamia, it was for centuries subject to powers like the Sumerians, Assyrians, Urarten, Macedonians, Persians and Romans. From 1810 Hessana is a province in 1890 and was allowed to call itself a church. I sign below Assyrian Lucas 01/4/6754

Tijdens de oorlog tegen de Koerdische Arbeiderspartij, de PKK, van 1985 tot 2000 vernietigde het Turkse leger ongeveer 3.500 dorpen en gehuchten in het zuidoosten van het land. Eén daarvan, Hassana (in het Turks Kösreli), een dorp van boeren en wevers, onderging dit lot in november 1993. Het lag, net ten oosten van de Tigris, aan het drielandenpunt tussen Turkije, Syrië en Irak en aan de voet van de Djudi-berg (volgens de lokale bevolking de plaats waar de ark van Noach strandde na de zondvloed). Een ideaal guerrillagebied: dat was de reden waarom Hassana moest verdwijnen, ook al probeerden de bewoners zich buiten de strijd te houden. Al eerder, van in de jaren 1980 waren de inwoners van Hassana beginnen emigreren. De meerderheid van de dorpsbewoners is terechtgekomen in Mechelen, waar ze een nieuw bestaan hebben opgebouwd. Ze vormen er een bijzondere groep allochtonen, want het gaat om christenen, in meerderheid Assyrisch-nestoriaanse christenen die ijveren voor de oprichting van een autonoom Assuristan in Zuidoost-Turkije, Noord-Irak en het gebied van het Urmia-meer in Iran. Het Koerdische zuidoosten ervan is ook de woonplaats is van nog enkele duizenden christenen. Honderd jaar geleden maakten de christenen 30% uit van de bevolking van Turkije, nu nog nauwelijks 0,15%. Sedert het einde van de 19de eeuw werd er een systematische antichristelijke politiek gevoerd, die resulteerde in de genocide van de Armeniërs, en ook van de Assyrische christenen die de zijde van de geallieerden hadden gekozen, in 1915 en de systematische verdrijving van de Grieken begin de jaren 1920. Het historisch perspectief ontbreekt niet. Er is de reeds genoemde Assyrisch-nestoriaanse kerk ten oosten van de Tigris, die in het spoor van de 5de eeuwse patriarch Nestorius vooral de menselijke natuur van Christus benadrukt en Maria enkel als de moeder van Christus, niet van God beschouwt. Er zijn, ten westen van de Tigris, vooral in Tur Abdin, Syrisch-orthodoxen die als monofysieten geloven dat Christus enkel een goddelijke natuur heeft. Ten slotte zijn er de Chaldeeërs, die zich in 1515 van de nestorianen afscheurden en zich aansloten bij de katholieke kerk van Rome. In het spoor van Rome aanvaardden zij het compromis van het Concilie van Chalkedon (451) dat Christus zowel de goddelijke als de menselijke natuur heeft. In de 19de eeuw zijn daar nog protestanten bijgekomen ten gevolge van Amerikaanse missionering. De nestoriaanse kerk was ooit groter dan de Roomse ten gevolge van missionering in Centraal-Azië, Mongolië en India (waar ze de zgn. Thomas-christenen zijn). De kerk werd eind de 14de eeuw grotendeels uitgeroeid door de islamitisch-Mongoolse veroveraar Timur Lenk. De meeste overlevenden vluchtten naar het Hakkari-gebergte in Zuidoost-Turkije, waar ze de geduchte Berg-Assyriërs werden en naar het Urmia-district in Iran. Uit beide werden ze verdreven ten gevolge van de Eerste Wereldoorlog. De overlevenden zochten een toevlucht in Noord-Irak. Hassana behoort niet tot het gebied van de Berg-Assyriërs en was een gemengde christelijke gemeente, zij het in meerderheid wel bestaande uit Assyriërs. Ook voor de inwoners zelf was het onderscheid tussen de diverse kerken niet altijd duidelijk. Ze noemden zich uit onwetendheid ook kaldani (Chaldeeërs) in plaats van Assyiërs. Tot in de jaren 1960 was het protestantse godshuis – het resultaat van de protestantse missionering vanaf 1830 in de regio – de enige kerk. Halfweg de jaren de jaren 1960 arriveerde er Kasha (pastoor) Tuma die er het oude nestoriaanse kerkje heropbouwde. Kasha Tuma, ook wel kasha soeroe of ‘rosse pastoor’ genoemd, was echter Syrisch-orthodox van opleiding. De dorpelingen hoorden dat hij de mis opdroeg in het West-Syrische Ktobonoyo, de taal van de Syrisch-orthodoxen. Ze gingen uitleg vragen aan de chaldese bisschop van Mardin, die hen zei dat Hassana een chaldees dorp was… Begin de jaren 1980 kwam er nog een chaldese priester bij in Hassana, die een eigen kerk bouwde en vooral aanhang had in zijn eigen clan. Er waren dus toen drie kerken in het dorpje. Van de geschiedenis van Hassana vóór 1800 is zo goed als niets geweten. Volgens de legende ontstond het dorp wellicht in de 15de eeuw toen christenen uit het Hakkari-gebergte en het district Urmia toelating kregen van de plaatselijke vorst om zich er te vestigen. Sedertdien leefden ze onder bescherming van de Koerdische aga’s, aan wie ze tot een derde van hun opbrengst moesten betalen. De relatie met de Koerden was meestal conflictueus. Ook al deden de inwoners zaken met hen: ze kochten wol van de Koerden en verkochten hen geweven stoffen. Als christenen waren ze minderwaardig ten overstaan van de moslims, zowel de Koerden als de Turken die hen ook in de "seculiere" Turkse staat geen bescherming boden. De haat tegenover de islam en de Koerden zit er nog diep in bij de Assyriërs in Antwerpen. Er is wel dankbaarheid ten overstaan van de Koerdische aga die hen in bescherming nam toen ook Hassana werd verwoest, en de aanwezige inwoners werden afgemaakt door Koerden en Turken in 1915. Is de migratie een succes? Het is wellicht nog te vroeg om daarop te antwoorden. Duidelijk is wel dat de Assyriërs gehoopt hadden hier hartelijk onthaald te worden op basis van het feit dat ze christenen waren. Dat was niet zo, omdat onze maatschappij inmiddels bijna volledig gesecularizeerd is, iets wat de Assyriërs niet wisten en ook niet begrijpen. Ook zit het hen hoog dat ze door de antwerplaars op dezelfde manier worden behandeld als de Marokkaanse moslims. De eerste Assyriërs die uit Hassana in Antwerpen arriveerden leerden al gauw voldoende Nederlands, maar dat was niet meer waar bij de laatkomers, die opgevangen werden door de al aanwezige gemeenschap en hun contacten grotendeels tot hun eigen groep beperkten. Scholing is de meeste ouderen totaal vreemd. De jongeren doen het op school niet al te schitterend. De meesten geraken niet verder dan het beroepsonderwijs. Zoals andere migrantengroepen hebben ook de Assyriërs in Antwerpen aanpassingsproblemen en is de tweede generatie niet altijd meer geïnteresseerd in de taal van het thuisland, het Sureth, noch in verhalen "van ginder" noch in de tradities die de ouderen willen handhaven. Sommige jongeren zijn op het verkeerde pad van de kleine criminaliteit en jeugdbendes geraakt. De vraag is dan ook of de groep op termijn zijn eigen identiteit zal kunnen behouden. teken ik Assyrian Lucas

HESSANA. April 2004 24 color slides Hessana Assyrian Lucas's house often, after the evacuation of Hassana his first picture, is projected on the screen now has reminded me. Hasna was a large room crammed with dark and large, all watched in silence. Lucas, his father left and went to the garden behind the house, suddenly Assyrian. Assyrian Lucas whispered, "Just leave him." "He's a very long dream about returning there, now it knows how bad." Then, the summer of 2003, Assyrian Lucas comes over me with a video cassette. There is sent on holiday to Turkey by his father. The yoke of Saddam Hussein in Iraq and SE Turkey, the Turkish army loosened its grip is released. We are all laughing on the display, see Assyrian Lucas. Silopi on his Kurdish friends may have told you. And sitting on a tractor and then walking through the ruins of Hassana, have this on video. Assyrian Lucas. Look, he is here to grow my own tomatoes and pomegranate eye of the camera shout soon! Hassana gardens, but it still has not been burned as waste lying at least the same again. Hassana is now off limits, so it seems. Assyrian Lucas. Hassana coming spring 2004 a new cemetery. Assyrian Lucas. and I bend over SE Turkey map. In May 2004 we Judi area and we will go all the way up to the summit of Noah's Ark, this time for the slopes Hassana will return. We share this vision. Antwerpen many Assyrian families, at least one member of the family is no longer only to find out what happened to the land, is planning a visit. And perhaps a summer cottage or to check into the possibility of the family home again. Antwerp Belgian winters and summers as Hassana Assyrian - a real renaissance in Antwerp on the Tigris. Turkish Republic through its successive governments made clear it wants to join the European Union. When will negotiations begin? Maybe when rejecting the legacy of Kemalism in Turkey and militaristic fully respecting human rights and fundamental rights of all minorities, including the smallest one, embracing democracy: Chaldean-Assyrian Christians (3). Turkey has the privilege to call themselves Turks stops in Turkey, saying that you're happy all the time. Let us pray and keep our fingers crossed. Miracles can happen. NOTES 1. Viktor Shklovsky, A Sentimental Journey: Memoirs 1917-1922 (Cornell University Press, 1984). The original has been translated into Russian by Richard Sheldon. 2. August Thiry, Antwerpen aan de Tigris (CIMIC-EPO, 2002), 192 p. with the patient. And maps. 3. Hassana I was arrested on July 13, 2001. Republic of Turkey Prime Minister Bulent Ecevit, a full month earlier (June 13) released the following press release by: intense terrorist activities in their regions as a result of Syrian origin who migrated abroad at his request and said the Turkish citizens in Turkey are confronted with some difficulties in returning to their homes (...) At the same time is not allowed to receive religious education was reported to be prevented and foreigners to visit the Syrian villages (...) The Constitutional, legal and democratic rights of all Turkish citizens of the state of Syrian origin, is under full warranty. our dear citizens who had settled in other countries for various reasons and return to their villages without any hassle or restrictions. and promises the end of the quotation. Ik Onder goat Assyrian Lucas

Back to Hassana Ruins of Hassana 2004Turkey. July 13, 2001 It is deathly quiet and terribly hot amidst the blackened walls of the ruined houses. I can smell the stench of ashes in the narrow streets and in the scorched gardens at the edge of the village. Rats zigzag on the terrace of the Turkish karakol; the small school next to it looks like a hollow carcass. I climb over heaped up rubble to what is left of the Mart Shmuni church in Upper Hassana. Swarms of flies are buzzing in the empty church. On the way back I put a new film in my camera and take the last pictures. I turn the hired Turkish Fiat and start manoeuvring over the gravel trail towards the plain and the main road Cizre-Silopi. It happens close to the ruins of the Kurdish hamlet of Dadar: a dark blue armoured car blocks the road; Turkish soldiers in full battle dress point their arms. It is a strange sight, all those Rambo-types with dark sunglasses against one unarmed foreigner. Two soldiers take place in the back of my car and order me to follow the armoured vehicle to the military base in Silopi. It is 4 o’clock in the afternoon. Flanders. July 1983 I pass my summer holidays in a cottage in the woods. Rain keeps falling down all night while I am reading the autobiographical novel Sentimental Journey by the Jewish-Russian writer Viktor Shklovsky (1). At the end of the First World War he serves in the Russian army in the Urmia region, NW Persia, and he mentions the smallest allies of the Russians and the British in their warfare against the Turks. He calls these Christian auxiliary troops Aissors, the Armenian designation for Assyrians. Assyrians? I thought these fierce warriors had all perished in ancient times BC when their capital Nineveh in northern Mesopotamia was destroyed by Babylonians and Medes. Shklovsky explains the origin of his Aissors. This isolated Christian minority speaks a modern form of Aramaic, the language of Christ, and they consider themselves direct descendants of the ancient Assyrians. Shklovsky also describes their awful exodus in the summer of 1918, when the Russians have retreated from Persia and the leader of the Assyrian Christians, patriarch Mar Shimun Binyamin, is ambushed and murdered by the treacherous Kurdish chieftain Simko. The whole Assyrian population flees from Urmia and thousands of them, elderly people, women and children, are slaughtered by Turks, Kurds and Persians on their long march towards the British, who finally take the survivors to the refugee camp of Baquba, north of Baghdad. Shklovsky’s Sentimental Journey leaves a deep impression: the tragic end of a small people, betrayed and lost in the general turmoil of the World War, keeps smouldering in a corner of my memory.

nieuw fotos van hessana 06/11/2010 ik teken onder Assyrian Lucas

Dit is het verhaal van het dorp Hassana in het zuidoosten van Turkije. Het werd verwoest in 1993. De mensen van Hassana geloven dat ze de taal van Christus spreken. Het zijn Assyrische christenen. Ze zochten asiel in Europa,

Hassana - village corner in better times (Horst Oberkampf) One particular artisanal craft made the village famous in the Bohtan area and far beyond: the weaving of shella-cloth. Although also Kurdish men wore this festive clothing on special occasions, they considered the making of it unsuitable to Muslims, and so only the three Christian villages in the Lower Bohtan - Hassana (Kösreli), Herbul (Aksu) and Bespin (Görümlü) - were engaged in the production of the traditional cloth. The raw material came from the hair of Kashmir goats, which the Hasnaye bought from Kurdish goatherds. It was washed and the shells of walnuts were used for its natural colouring in various tones of brown. The women of Hassana spun the wool into fine threads; they made their distaffs move while standing on the roof terraces and exterior stone stairs of the houses, or even while sitting on the lower branches of trees. It was a social activity, there was always time for laughter and gossip. The woollen threads were strengthened by putting them in a mixture of cold water and the juice of a root called shivalta; then they were stretched along the edges of the flat roofs and prepared for weaving. Weaving was a man’s job in Hassana. A lot of houses had a workshop, where men were at work on their small looms. One piece of shella-cloth was about 30 cm wide. Bundles of two of such strips were wound around a metal slat, boiled in hot water and finally pressed for one night in a hollowed-out tree-trunk. The finished textile was a fine piece of shella-cloth with a silky glaze and horizontal creases (1). Many weavers in Hassana were also tailors. The typical shella-costume for men consisted of three parts: a pair of trousers (shella), a waistcoat without buttons (sapikka) and a jacket with broad sleeves (heleke). Melkan’s father, Ishak, traded in this clothing and he knows the differences in quality quite well. A weaver in Hassana could finish the one-coloured shella-cloth for the simplest costume in one week. At a striped and decorated costume in three tints the tailor worked at least twice as long and for the most expensive one in five colours – the pench mekuk or five shuttles – he needed about a month. The latter one was made on special demand and it was very expensive according to local standards: in 1990 a five stars shella-costume could cost up to 200 US dollars. One might expect that these traditional weaving techniques would have got completely lost after the eviction of Hassana, but surprisingly enough, they survived in the Diaspora. Just a few years ago an Assyrian workshop started its activities in the centre of Antwerp. It is basically a project for the integration of refugees and it is now trying to become self-supporting. In this Betet Skara or Weaving House the last weavers of Hassana are producing the traditional cloth on small looms, which they themselves assembled. Antwerp fashion designers are interested in this kind of weaving and its recent products have already been shown on the exclusive Paris catwalks. In Betet Skara however Egyptian cotton instead of the original angora wool is used for weaving the traditional cloth and the weavers of Hassana have to accept strict labour conditions. No more time to talk to the customer, Assyrian or Kurd, who once came to order his shella-costume. It is perhaps the ultimate irony of fate that the most tangible cultural pattern of Hassana will only survive in the Diaspora if its last producers are prepared to sell their free Assyrian soul and adapt their old craftsmanship to the capricious taste of the European market (2). Priests and Healers Being a weavers’ village, Hassana collected the various threads of Mesopotamian Christianity, as well as age-old relics of superstition. There was never a real doctor in the village, so that the Hasnaye had to rely on faith healers. The last famous of these, quite well remembered by Melkan in his early childhood, was the blind Shamasha (deacon) Kello, who was born in Hassana and died in Bespin. He could sing all the sacred Syriac hymns and it was a common tale in the village that he knew the whole Bible by heart. Even Muslims feared and respected him, and each year again he was given a present by the Kurdish agha. Shamasha Kello would also perform the secret ritual of ktuta, i.e. ‘what is written’. He put a magic charm in a piece of cloth, which was stitched up and given to the person who had revealed his wish to the shamasha. It was strictly forbidden to speak about it or to open the mysterious talisman. Villagers suffering from mental illness wore such amulets or ktiwyateh on their body and could be healed in this way (3). Up to the 1960s the Protestant house of prayer was the only remaining church in Hassana; Reverend Mattai, grandson of the murdered Qasha Mattai, preached there for the whole community. Then Qasha Toma came to the fore. As a boy he had been a shepherd and later on he was sent to the Syrian-Orthodox Christians of Tur Abdin for his theological education. He was ordained priest and when he returned to Hassana, he rebuilt the old Nestorian Mart Shmuni church in Upper Hassana and started celebrating there. Some villagers felt offended by the way he introduced unfamiliar Syrian-Orthodox practices in his liturgy and they complained to the Chaldean metropolitan at Mardin. So, in the early eighties another priest, Qasha Sliwa, began to spread the Chaldean creed in the village. This Sliwa built his own house of prayer, the New Church as the Hasnaye called it, in the centre of the village. He gained ample recognition, since he was a worthy son of the famous blind healer Shamasha Kello (4).Yet it must be admitted that only Qasha Toma persevered till the end: he took care of his steadily shrinking community until the last Hasnaye, including himself, were forced to leave the village. Walking in Fear The exodus from Hassana went on for three decades before it reached its fatal climax in 1993. It all started in the early seventies when the first Hasnaye followed the trail of the economic migrants, the Turkish guest workers Europe had asked for. The names of these pioneers are still well-known in Mechelen: Benjamin Dinler and Hanno Dulger, who ended up in Sweden. Benjamin was the first to visit his native village again in 1979. He went around and told his stories. In Europe Christians were free, he said, but everything was very expensive, it was raining most of the time and there was no sun. Towards the end of the seventies at least one member from each family clan had left the village and was living abroad: in Sweden, Germany, France, Holland and Belgium. IK TEKEN ONDER Assyrian Lucas

Antwerpen. Autumn of 1998 and beyond I read a headline in a local newspaper: Children of Assyrian Turks Not Accepted in Primary Schools. The article deals with the complaints of Christian refugees from a village in SE Turkey, who protest against discrimination. Assyrian – this is something I want to puzzle out. At the local department for refugees I get the address of a certain Melkan, one of the younger spokesmen of this newly arrived group of asylum seekers in antwerpen. He is fluent in Dutch and he tells me about his village: Hassana. Assyrian history links our souls; we become friends and he guides me through his community in Mechelen. In the spring of 2000 we start the interviews with the Hasnaye, who put their village on the map for me. I filter the oral stories and connect them with historical sources and with my travel experiences in SE Turkey. In this way I finish the monograph antwerpen aan de Tigris in Dutch (2). Yet there is something missing: pictures from Hassana in its present state. Melkan was only ten when he arrived in Belgium; nostalgic feelings keep haunting his soul. We plan our voyage to his native soil. Turkey. May 2001 Hassana - stone skeletons It rains. The brown-red waters of the river Tigris swirl along the broad banks at Cizre. The main road leads to the smaller city of Silopi, close to the Iraqi border. In the city hall we are received by the vice-governor of the district. His verdict is final: Melkan may go to his village if the military authorities in control of the area agree to it; a foreigner however has nothing to look for there. Over and out. I take my leave and travel back; Assyrian Lucas stays in Silopi and negotiates with the Turkish commander in the army barracks. The next day, a Sunday, a military convoy leaves Silopi and turns off to Hassana. An armoured car in front flattens the trail for the jeep with the commander and assyrian lucas, and for a platoon of soldiers, who follow in army trucks. They reach Hassana. It is a sad sight: the gardens are completely wasted, weeds are growing high in the streets and heaps of rubble block the way. The soldiers stay on guard while assyrian lucas enters the ruins of his house of birth. He picks some wild flowers nearby; he finds some crumbled prayer books on the floor of the Protestant church in Lower Hassana; he goes to the small mountain river that runs from Judi to the plain and fills a couple of plastic bottles with water from Hassana. Then the commander gives the order to leave the place. Back in antwerpen , assyrian lucas has been the first one to return to the village and the news has quickly spread among the Hasnaye. They all come to his house, even from Sweden and Holland and other places in Europe, just to taste the water of Hassana. assyrian lucas ’s father asks about photographs from the village. There are none, it was forbidden. Turkey. July 2001 I am on my way back from the Urmia region in Iran. I stayed in the country house of the Assyrian singer Violet S in Khosrawa (Salmas); she brought me to the place, Kohna Shahr, where patriarch Mar Shimun was murdered by Simko, chieftain of the Shakak Kurds, in 1918. I cross the Iranian-Turkish border and I rent a car in the city of Van. The next day I ride to the south through the mountains. A difficult journey: I have to explain over and over again at military checkpoints why I am driving there. Just tourism, what else can I say? At last I pass through the military stronghold of Shirnak and finally descend to the Bohtan plain where the Tigris flows. I leave Cizre behind me and head east, towards Silopi. It is high noon under a burning sun; the green landscape of May has changed into a yellow desert. I find the side-road that leads to Hassana. A lonely car in a cloud of dust. Turkey. July 13, 2001 My car is standing on the courtyard of the Silopi army barracks and soldiers are searching my luggage. They find a copy of the monograph antwerpen aan de Tigris. A bit later I have to explain in the commander’s office the purpose of my sneaking into a forbidden military zone. The commander speaks English and French and I decide to stick to the simple truth: I have written that book about the Hasnaye, now living in antwerpen , Belgium, and I just wanted to take pictures in Hassana, as a kind of memento for them. The commander shakes his head. He remembers one of these Süryanî (Assyrian Christians), a young man, who he brought to the village just two months ago, but , as a much older person and a writer, I should have known that taking pictures in a military zone is strictly forbidden. I open my camera and hand over the film. No more pictures here? I truthfully confirm this: I have left the used roll somewhere else, in the car. The commander starts talking about that dump Silopi and about his hope of getting stationed elsewhere soon. My own future looks brighter when I sign the official document, stating that the Belgian lecturer and writer who had been arrested in Hassana was released again after handing over a book in Dutch language and a film to the military authorities for further investigation. It is 8 o’clock in the evening. I am driving towards the western sunset. With 24 pictures of a ruined Assyrian village at Mount Judi well hidden on a small roll of black celluloid

VI. Hassana Hassana of Hesana, een dorp gelegen in Zuidoost-Turkije, aan de voet van de Djudiberg, tussen het drielandenpunt dat de grens vormt tussen Turkije, Syrië en Irak. Op een gedetailleerde landkaart vind je Hesana onder de naam Kösreli (Silopi). Over gebeurtenissen in Hesana is niets bekend. Het landschap heeft elk menselijk spoor uitgewist. Vanwaar komt de naam Hesana eigenlijk? Hesana komt volgens onze protestantse priester Kasha Mattai van Hassanbeg of bei (= heer Hassan). Nog voor de Ottomanen heerste er over de streek van Djudi een machtige vorst. Hij had op vele plaatsen residenties, en hij had op de kleine dorpsheuvel een Kasra (kasteel). Die vorst noemde Hassan. Toen de Assyrische christenen rond de 19de eeuw zich in die gebied vestigden, kreeg het de naam van de bei die daar ooit geheerst had. Hesana heeft nooit tot de ashiret van de semi-onafhankelijke nestoriaanse Berg-Assyriërs van Hakari behoord. Wie waren nu die Assyriërs die zich in Hesana zijn gaan vestigen? Zo’n twee eeuwen geleden, juiste tijdstip is niet bekend, trokken zeven familiehoofden, Assyrische christenen,afstammelingen van de Bothan-stam, naar het Djudie-gebied. De Bothan-stam vormde de verbinding tussen de orthodoxen van Tur Abdin in het westen en de Nestoriaanse bergstammen van Hakari-gebergte in het oosten. De nakomelingen van Hassanbeg woonden in het westelijk gelegen Shakh en in het oostelijk gelegen Gerculaye. De zeven Assyriërs kregen toestemming om op hun grondgebied een christelijk dorp te stichten. De zeven Assyriërs verdeelden het grondgebied onder elkaar, en zo ontstonden de familiegronden. De namen van de stichters zijn tot op de huidige dag de benamingen van de grote familieclans van de Hasnaye. De clans die het vaakst voorkomen en daarom gezien worden als de eerste Hasnaye zijn: Babehur (Kleine Vader), Gulu, Kerretu Kèrro (de Dove), Nissane Shimun, Shana, Zengil en Zehru. Zehru hoorde niet bij de zeven Assyriërs. Eerst woonden ze in een ander dorp waar ze slecht behandeld werden door de aga (=heer). Hij liet de christenmeisjes ontvoeren. Een christelijke Assyriër kon het niet meer aan en vermoorde de aga. Het was dus vanzelfsprekend dat ze daar niet meer konden blijven, en ze vluchten dus naar Hassan (of Hesana). Mijn vader behoort tot Babehür, maar mijn moeder behoort tot Zehru. Vandaag de dag zegt men dat de meisjes van Zehru de beste meisjes zijn. Ze zijn niet alleen knap, maar ook brave, eervolle meisjes, dus m.a.w. alles wat een jongen kan verwachten. De betekenis van de namen is niet altijd even duidelijk, maar dat maakt voor de Hasnaye ook niet echt uit, want ze zijn trots op hun voorvaderen. Hesana was een dorp dat overvloed aan water had. Het water daalt via de Nehra (de rivier). Er wordt gezegd dat er op de Djudi-berg overblijfselen van de ark van Noach te zien zijn. Als je het verhaal van Noach een beetje kent, dan staat er in de bijbel geschreven dat de ark in de Bergen van Ararat belandt was. Je moet weten dat de oude testament, of de Tenach zoals de Joden zeggen, geschreven is tijdens de ballingschap in de 6de eeuw v.C. In de hoofdstad Nineve zag je de bergen van Ararat die de stad omringden. Hier moet je vooral letten op ‘bergen’. Het is dus best mogelijk dat men de Djudi- berg ook tot een van de bergen van Ararat telde. De oom van mijn moeder, mamo Rasho, is een van de weinigen die de Djudi-berg helemaal heeft beklommen. Het was namelijk niet zo gemakkelijk om de berg te beklimmen, en dat er wilde dieren, zoals wolven rondliepen, trok niet echt vrijwilligers aan. Hij zegt dat hij op de top resten gezien heeft. Ik zou dus niet weten waarom een diepgelovige mens als mamo Rasho zou liegen voor zoiets. Er is een plek boven Hesana dat van oudsher verbonden is met de ark. Er is een mythe aan verbonden. Een vrome pelgrim wilde op de heilige plek gaan bidden, en besloot de berg te beklimmen. Na een eindje raakte hij uitgeput en toen hij aan het rusten was zag hij iemand (Satan) de berg afdalen. De vrome pelgrim vroeg of het nog ver was, en omdat Satan niet wilde dat de pelgrim God ging aanbidden op de heilige plek, zei hij dat het nog heel ver was. De pelgrim werd wanhopig en ging niet meer verder. Hij besloot om daar een stenen hut te bouwen en bleef daar wonen tot zijn dood. Hesana was een van de laatste dorpen die in contact kwam met het protestantisme. Oorspronkelijk waren alle Hasnaye nestorianen. Maar omstreeks 1830 kwamen de protestantse missionarissen in het Midden-Oosten tijdens de Engelse en Amerikaanse kolonisatie. Een nestoriaanse metropoliet Matran Yusup werd door Dominee Mac Dowell, een Canadese priester, bekeerd tot het protestantisme. Hij werd de eerste protestantse priester van het dorp Shakh. Dominee Mac Dowell bezocht ook Hesana en hield contacten met zijn bekeerlingen. Rond 1880 zorgde Mac Dowell ervoor dat uit Hesana twee jonge bekeerlingen theologie konden gaan studeren in de Amerikaanse Protestantse Missie in Urmia (APMU). Het waren het meisje Hatun en de jongen Mattai (grootvader van de huidige Assyrisch protestantse priester kasha Mattai). Kasha Mattai werd de nieuwe protestantse priester, terwijl zijn studiegenote Hatun de eerste evangelische madrasa of school opende met de financiële hulp van APMU. Zij was de eerste malpanta (= lerares). Hoewel er twee religieuze strekkingen waren ontstaan viel het dorp niet uiteen. Men heeft zelfs nooit echte ruzies gehad, die tot geweld hebben geleid (zoals bijvoorbeeld in Parijs rond de 19de eeuw). De Hasnaye waren ook slachtoffers van WOI. In 1915 leidde de Mar Shimun de bijeenkomst van de berg-Assyriërs in Hakari. Aangezien de Turken niets deden tegen het onrecht dat de Koerden de christelijke minderheid aandeden, verklaarde hij de oorlog aan Turkije. En hij koos openlijk de zijde van de Tripple Entente (Frankrijk, Groot-Brittannië en Rusland). De Turken wonnen de strijd met behulp van de Koerden, waardoor de Mar Shimun naar Perzië vluchtte, waar hij hulp kreeg van de Russen. Tegelijkertijd viel de zogenaamde slachtbataljons van de militaire bevelhebber van VAN (Koerdische stad) de christelijke dorpen in het Bothan-gebied aan. De lagere Bothan-gebied, waaronder Hesana werd vanuit Mosul aangevallen. In Takyan werd een grote kloosterkerk waarin veel christenen van het dorp zich hadden verstopt in brand gestoken. Het dorp stond voor de keuze, ofwel moesten ze zich tot het islam bekeren ofwel werd men in de klooster levend verbrand. Onze ouderen die de Ferman (=slachting) als kind meegemaakt hebben zeggen bijna unaniem dat de Koerden hen verraden hebben. De Turken voerden het bevel uit, maar de Koerden uit de buurt waren hun gidsen, zij wisten waar de christenen woonden. Hesana werd volledig platgebrand, verwoest. De opa van mamo Rasho en zijn leeftijdsgenoten herinneren zich nog hoe al de mannen die in de handen van de Turken of Koerden vielen gewoonweg afgemaakt werden. Vrouwen die men gevangen nam werden meegevoerd, tot de islam bekeerd en tewerkgesteld bij Koerdische families. Al diegene die ontkwamen vluchten het gebergte in. Een aantal Hasnaye die konden ontkomen vluchtten naar Gerçulaye, een Koerdische dorp, waar ze een tijdelijke onderkomen vonden en op die manier het bloedbad overleefden. De Hasnaye kregen zowat van een onverwachte hoek, namelijk hun feodale heren. Alle Hasnaye hingen van de agaye van Sirnak en Silopi uit. De agaye (of aga’s) vormden één machtige feodale clan uit, de Rahman-dynastie. Hun hulp kwam niet echt uit medelijden, maar vooral omdat ze anders een groot deel van hun inkomen zouden verliezen, want de Hasnaye betaalden belastingen, tienden en herendiensten. Dankzij de tussenkomst van de aga Rahman van Sirnak hield het moorden op. Hij liet namelijk afkondigen: ‘wie voortaan nog een van mijn onderdanen dood, handelt alsof hij mijn zoon dood’. Tijdens de Ferman waren wel een half miljoen Assyriërs vermoord. De overlevenden van de Ferman keerden terug naar hun verwoeste dorp Hassan (Hesana), waarvan ze binnen de kortste tijd terug een ‘levend dorp’ maakten. Hesana heeft tot 1993 als dorp bestaan, maar dan moesten de dorpelingen, die nog niet gevlucht waren door de oorlog tussen de Turkse militairen en het Koerdisch PKK, het land ontruimen. Nadat de Hasnaye Hesana ontruimd hadden, werd het dorp en de bergen plat gebombardeerd. De PKK van Abullah Ocalan heeft de oorlog tegen de Turken verloren, en ze zijn naar de Irakese, Syrische grens gevlucht. Hoewel Hesana geografisch niet meer bestaat, draagt elk Hasnaya of Hasneta het met zich mee. Het is de cultuur en de tradities die een dorp maken, en zolang we ons cultuur en tradities voortzetten, zal Hesana nooit verloren gaan(29). 29 Mechelen aan de Tigris p.19-26, p.41-62, p.90-146 Hassana geografisch -------------------------------------------------------------------------------- VII. Interview: August Thiry Op woensdag 11 februari 2004 ben ik de heer August Thiry gaan interviewen. Hij is hoogleraar in de hogeschool Ham. Ik heb hem geïnterviewd omdat hij in 2001 het boek ‘Mechelen aan de Tigris’ heeft geschreven. Het boek gaat namelijk over van mijn volk, de Assyriërs, en haar geschiedenis. Wat heeft u aangezet om het boek te schrijven? Het is een vrij lang verhaal. In 1978 is mijn jongste dochter geboren, en toen heb ik, omdat k niet op reis kon, een boek gelezen dat geschreven was door een Russische Jood Viktor Sjkolvski. In die tijd was hij bij het Russische leger, dat toen Perzië bezette (Irans-Koerdistan). Daar kwam hij in contact met Assyriërs die zij toen als hulptroepen gebruikten tegen de Turken. Dus de Assyriërs hielpen de Russen? Ja, als hulptroepen. Je moet weten, je had toen tot 1915 in de bergen van de Hakari de berg-Assyriërs, die min of meer onafhankelijke stammen waren en die ook hun eigen milet vormden onder hun patriarch Marshimun. Hij heeft dan in 1915, min of meer gedwongen door de omstandigheden, je had toen ook de genocide tegen de Armeniërs, en hij kreeg geen bescherming van de Turken en zeker niet van de Koerden, de oorlog verklaard aan Turkije. Turkije sloeg terug o.a. vanuit Mosoel (Irak) en die hebben met hun leger opgerukt tegen de berg-Assyriërs geholpen door de Koerden. De turken hebben dan de berg-Assyriërs verdreven. De Assyiërs zijn dan vanuit de berg van Hakari naar Urmia getrokken (NW-Iran of Irans Koerdistan) en dat gebied was bezet door de Russen. Aangezien de Assyriërs tegen de Turken waren, en de Russen ook tegen de Turken vochten, dus ‘de vijanden van mijn vijanden zijn mijn vrienden’ hebben ze samengewerkt. De Assyrische strijders zijn dan vaak ingezet als hulptroepen tegen de Turken, de Azerisch en ook tegen de Perzen. V. Sjkolvski beschrijft ook hoe in 1918, als de Russen terugtrekken omdat de Russische revolutie is uitgebroken, en de Britten nog niet daar waren, hoe de Assyriërs er alleen voor stonden. Dan zijn ze allemaal, een paar honderdduizend, een heel volk, die zijn dan gevlucht, en dat beschrijft Sjkolvski allemaal. Ze werden door de Britten naar Bagdad gebracht en opgevangen in de vluchtelingenkamp van Bakoeba. Zo ben ik wat te weten gekomen over de Assyriërs. Het verhaal van de oude Assyriërs (van Nineve) kende ik helemaal, maar ik wist niets af van de Assyrische-christenen. Dat is dan blijven liggen, ik heb er dan niets meer mee gedaan. Waarom hebt u er dan twintig jaar later toch nog een boek over geschreven? Midden jaren 90 las ik hier in een krant over Assyrische-Turken die geweigerd werden in lagere scholen. Dus er waren problemen in concentratiescholen. Toen dacht ik, "maar enfin waar heb ik dat woord nog gehoord, dat zullen toch niet diezelfde zijn,die waren toch weg"? Dan ben ik via het stadhuis bij de dienst van de vluchtelingen gekomen. En uiteindelijk ben ik terecht gekomen bij Melkan Kucan. Toen hoorde ik dat er hier veel Assyrische-christenen in Mechelen waren, en die inderdaad van Turkije kwamen, ze waren niet echt afstammelingen van de Hakari-Assyriërs, maar van de Botan-Assyriërs. Dat het inderdaad hetzelfde volk was of stamverwanten ervan. ze kwamen meestal uit hetzelfde dorp, namelijk Hesana, in de buurt van Silopie, Zuidoost-Turkije. Ik ben dan verder gaan lezen daarover en dacht ik bij mijzelf, misschien zit er een serieuze reportage in. Dan heb ik een beurs aangevraagd en toen bleek er een boek in te zitten dat uiteindelijk gesubsidieerd is door het fonds van de journalistiek. Dan heeft Pascal de Kroost, de uitgeverij EPO samen met SYMIC hebben het boek gesponsord en uitgegeven. Melkan heeft me goed geholpen om te vertalen, want ik heb heel veel mensen geïnterviewd. Ik stelde vragen, hij vertaalde dat dan in Suret enz. Dit gebeurde in juni, juli, augustus 2000. Zo heb ik dan heel de geschiedenis proberen uit te schrijven. Ik heb vooral Hesana gebruikt als metafoor, als beeld voor heel de geschiedenis. Wat mij dwars zit is dat we niets meer vinden over de Assyriërs tussen 612 v.C. tot 19de eeuw. Wat zou er rond die tijd gebeurt zijn met de Assyriërs? Je hebt het groot Assyrische rijk dat gevallen is in 612 v.C. verwoest door de Babyloniërs en de Meden ( de Koerden zijn afstammelingen van de Meden). Dan zijn ze volgens mij etnisch samengegaan, want dat is een moeilijk probleem. Ik geloof niet, maar dan zijn alle Assyriërs kwaad, dat de huidige Assyriërs afstammelingen zijn van de oude Assyriërs. Ik denk dat het hetzelfde is als zeggen dat de huidige Belgen afstammelingen zijn van de oude Belgen. Ik vind dat niet van zo’n groot belang trouwens. Wat wel zeker is, is dat vlak na Christus, het Christendom begint in Jeruzalem, en dat het heel snel naar het Oosten is getrokken. De eerste keer dat de volgelingen van Christus christenen werden genoemd was in Antakya (huidige Antiochië, Turkije). Wie waren dat nu, wel in die tijd woonde er Grieken, Romeinen, maar er woonden ook Arameeërs. Arameeërs waren nomadenvolkeren, zoals Abraham in die tijd en Christus sprak ook Aramees. Je moet dat zien als een samenraapsel zoals de Europeanen (Fransen, Belgen, Duitsers…), zo was Arameeërs ook een verzamelnaam. En een aantal ervan zijn Christen geworden, en hebben zichzelf Suraye genoemd. Dan krijg je in de 4de-5de eeuw afscheuringen. Je had het Byzantijnse rijk met als hoofdstad Constantinopel, maar je had ook het Perzische rijk met als hoofdstad Bagdad, en die waren vuuraanbidders, Zoroasters, geloofden in de magiërs enz. En dan ontstond in de 5de eeuw een ketterij (afwijking): de Nestorianen. Deze ketterij had te maken of Christus nu God of Mens was, dus een theologisch kwestie. Die scheurden zich af en gingen naar Perzië, waar ze de Kerk van het Oosten maakten. Je hebt nu de Assyrische Kerk van het Oosten, die gaat terug op die Nestoriaanse afscheiding van de Grieks-Byzantijse Kerk. Het ging ook om machtspolitiek, Perzië en Byzantium grote wereldrijken, en de Perzisch Koning had graag dat de Christenen, die bovendien Aramees spraken tegen Byzantium waren, dat is pas machtspolitiek. De kerk van het Oosten werd onafhankelijk, een eigen kerk, en zo is de Nestoriaanse kerk ontstaan. Die hebben dan heel veel beschaving gebracht. In het westen waren hier de Griekse filosofie en wetenschap verloren gegaan. Het is dan doordat de Islam dat we later terug veel van het Griekse beschaving terug gevonden hebben. In de eerste eeuwen waren de Moslims zeer tolerant, en christenen konden doen wat ze wilden zolang ze maar belastingen betaalden, en ze lieten hen dus hun wetenschappen uitoefenen. Toen dat de moslims van Noord-Afrika tot in Spanje kwamen, is het zo dat zij die Griekse cultuur door het inval terug tot in het westen gebracht hebben. Wat dikwijls vergeten wordt is dat het vooral de Nestorianen waren (die veeltalig waren), die de boeken vanuit het Grieks, in het Aramees en zo in het Arabisch hadden vertaald. Of dat het veel te maken heeft met het etnisch Assyrische christenen, dat betwijfel ik, omdat het vooral een religieuze kwestie is. Na de val zullen de Assyriërs zich wel vermengd hebben met de Meden of Babyloniërs, enz. Als je in een vreemd land bent, dan trouw je misschien de eerste twee generaties met eigen volk, maar het kan toch niet dat men zich in die duizend jaar nooit vermengd heeft. De Assyriërs waren toch naar de bergen gevlucht, en hebben ze daar een soort clan gevormd? Ja, maar dat komt later. Je zegt da wel, maar dan ga je terug denken, dat is gebeurd als je christen was in minderheidspositie. Je vergeet erbij te zeggen dat in der tijd het christendom een aantal eeuwen in het Perzische rijk de hoofdgodsdienst is geweest, naast de Zoroasters. De islam en het christendom hebben eigenlijk toch praktisch dezelfde bron, veel dingen gemeen. De Joden houden zich zeer sterk gescheiden. Wie kan islamiet worden? Of wie kan christen worden? Diegene die zich bekeert tot de islam of het christendom. Awel waarom zou het toen dan anders geweest zijn. Als er nu een Koerd zich wou bekeren tot het christendom, dan zou hij met een Assyrische kunnen trouwen, en heb je je dus al een beetje vermengd. Nu kan dat niet meer omdat je met die scheiding zit. Die Islam scheiding is pas gekomen in het jaar 600-700. Die 7 eeuwen ervoor, iedereen die zegt ik ben christen, daar moest je geen Assyriër voor zijn. Iedereen kon het worden, en aangezien men allemaal geloofde in dezelfde God was een huwelijk met een ander volk niet zo erg. Vroeger was men toch heel nationalistisch, en kan men op basis daarvan toch zijn volk zuiver gehouden hebben? Het nationalisme is ook zo’n moeilijk probleem. Sorry, dat heb ik het heel erg bestudeerd. Het is jullie aangepraat door de Britten. De Britten hebben u helemaal in de steek gelaten en verraden. Vraag het maar eens aan de oudere mensen. De Assyriërs waren gewoon Christenen, die hadden geen besef van Assyrië, dat bestond niet. Weet je dat Nineve, niemand wist dat het bestond, dat is pas opgegraven rond 1850. Toen kwam een Brit en zei: "dat is het oude Assyië. Kijk die mensen die hier rondlopen, die hun neuzen, hun gezichten dat is precies zoals vroeger". Ik durf wedden dat als ik daar een Jood zet of een Armeniër dat men het verschil niet ziet met de Assyriërs. En die Brit heeft dat de Assyriërs aangepraat. Nu zitten we in de 19de eeuw, en daar kwamen ook westerse missionarissen. Die kwamen natuurlijk in Irak en Iran, omdat daar olie zat. De Britten wilden daar invloed hebben, en die hadden daar alle belang bij dat ze daar een groep hadden, waarop ze konden steunen. Hun choice waren de Assyriërs en die zeiden dan dat jullie een natie moesten vormen, dat ze een land moesten hebben. Terwijl dat de Assyriërs daar geen benul van hadden, die dachten nog in clan, en dat is nog een beetje zo. Ik weet dat goed genoeg iemand van Herbul is niet Iemand van Hesana. Nu ga ik een beetje terug, de scheiding loopt dikwijls via de clanleider, maar ook dikwijls via religieuze leiders. In het begin was de Islam goed, maar dan komen de Mongolen in de 14de eeuw, en dan word het Christendom helemaal uitgeroeid voor zover ze kunnen. Dan vluchten de Christenen in de bergen. Ze vallen helemaal op zichzelf, en worden een etnische groep dat alleen met de christenen in de bergen huwen. De Hakari-Assyriërs is pas aan de einde van de 14de eeuw. Dan in de 16de eeuw heb je weer een splitsing in de kerk terug, omdat dan een aantal Assyriërs, oosterse christenen, van de kerk van het oosten, die zich losscheuren van de lijn van de Nestoriaanse kerk en het gezag van Rome erkennen. Dat is dan het ontstaan van het Chaldese kerk, die dan door de paus erkent wordt en die dan het patriarchaat van Babylon word genoemd met zetel in Bagdad. Terwijl dat de ‘echte’ Assyriërs die trouw blijven aan de Nestorianen, die blijven dan in Hakari-kochanes, en das de Marshimun. De Marshimun is dan in 1918 vermoord door de Koerden, en nu zit de religieuze leider in Chicago, omdat hij in de jaren 30 is moeten vertrekken uit Irak. Dat is dus een beetje het verhaal van de Assyriërs. Ik vind het niet zo belangrijk, zuiver ras. Als je erin gelooft, dan is dat voor mij geen probleem, maar mij kun je er niet van overtuigen. Als je een keer trouwt met een ander, dan is het bloed al niet meer zuiver. Dat is toch niet erg. Als je u cultuur houdt, dan is dat toch goed? Ja dat is natuurlijk goed, maar we hebben zo’n verschillend cultuur dat het heel moeilijk is om die hier nog te blijven houden. Dat wordt een groot probleem, maar als er echt iets waardevol is, dan zal het van zichzelf overleven. Een van de waardevolste dingen is jullie gewoonte, zoals jullie allemaal samen naar een begrafenis of een trouw gaan, maar nog belangrijker is de taal. Die zouden jullie moeten bewaren en dat is moeilijk. Er zijn maar weinigen van ons volk, en ik hoor bij die kleine groep, die de taal ook kunnen schrijven, en daarom dat het moeilijk is om ze te bewaren. Hesana heeft nooit Assyrisch onderwijs gehad, omdat het niet mocht. Ik ben ook naar Iran geweest in april en daar was het pijl hoger, omdat die meer opleiding hadden gekregen, maar door die fanatieke moslims hebben ze het ook niet gemakkelijk nu. Uw taal zou je moeten kunnen bewaren ook die verhalen van vroeger. Ik vind het heel belangrijk dat je die kunt doorgeven aan je kinderen. De kleren en die dingen vind ik niet belangrijk dat die verloren gaan, want ik zie zelf dat de meisjes op de trouwfeesten zich niet meer kleden als de oudere vrouwen. Je binnenste, je verhalen, je ideologie zou je moeten kunnen doorgeven.

• Assyria TV  
• Assyrian
• Assyrian convention
• Assyrian links
• Assyrian match
• Assyrian topsites
• Assyrian-online
• Assyrians.dk
• Assyrische cultuurvereniging
• Atour
• Babylonking
• Betetskara
• Betnahrin
• Blessitt
• Farma Markos
• Info over mij
• Janansawa
• Lamasu
• Mijn profiel
• Natje
• Neshra
• Peoplenod
• Spele.nl
• Walteraziz

hier is mijn huis ik teken onder Assyrian Lucas

Hessana Mardin provincie (Sirnak) Silopi District te wijten aan de voet van een baai Cudi Habur Iraakse grens, op 15 km afstand van de donkere kosrali (hessana). Hoeveel jaar is het niet mogelijk om te voorspellen dat er een baai voor eeuwen. Zet de voorzitter Hessana (hoofdmannen), talrijke consument te veranderen. Ze creëert zijn eigen leven (SAL SAPI) elemegiyle bepaalde landbouwproducten. Kosulariyla heel goed, want er was nooit een kans bi Oyle niet verwijderen het onrecht bass waren altijd kalm en muttavazi (Essas menselijke) alleen stick. Koerden Aramees goed (buurman). Iedereen krijgt in de ochtend eredienst worden gehouden van Day Makes (kerk) baramlasirlardi omhelzen elkaar townships niet zou worden wrok. Hessana om terug te keren naar het dorp kan denken aan een persoonlijke mening zal een overzicht te sturen naar iedereen en is niet ter discussie sahibtir gedachten ideeën zou verkeerd zijn om een duidelijk antwoord na uyusmadiktan kanaatlar Ik denk dat een ding te geven bleef het geweten van de mensen .ik teken onder Assyrian Lucas

Het was zondag, de christenen gooien hun winkels dan dicht en gaan naar de kerk. vandaar dat het nog rustig is.

• Assyrie

Geprezen zij de God en Vader van onze Heer Jezus Christus: in zijn grote barmhartigheid heeft hij ons opnieuw geboren doen worden door de opstanding van Jezus Christus uit de dood, waardoor wij leven in hoop. 4-5 Er wacht u, die door Gods kracht wordt beschermd omdat u gelooft, in de hemel een onvergankelijke, ongerepte erfenis die nooit verwelkt. U ziet de redding tegemoet, die aan het einde van de tijd zeker geopenbaard zal worden. [4–5] 5 6 Verheug u hierover, ook al moet u nu tot uw verdriet nog een korte tijd allerlei beproevingen verduren. 7 Zo kan de echtheid blijken van uw geloof – zoveel kostbaarder dan vergankelijk goud, dat toch ook in het vuur wordt getoetst – en zo verwerft u lof, eer en roem wanneer Jezus Christus zich zal openbaren. 8 U hebt hem lief zonder hem ooit gezien te hebben; en zonder hem nu te zien gelooft u in hem en ervaart u een onuitsprekelijke, hemelse vreugde, 9 omdat u het einddoel van uw geloof bereikt: uw redding. 10 Wat die redding inhoudt, trachtten de profeten te achterhalen toen ze profeteerden over de genade die u ten deel zou vallen. 11 Zij probeerden vast te stellen op welke tijd en op welke omstandigheden Christus’ Geest, die in hen werkzaam was, doelde toen deze hun zei dat Christus zou lijden en daarna in Gods luister zou delen. 12 Er werd hun geopenbaard dat deze boodschap niet voor henzelf bestemd was maar voor u, en nu is deze boodschap u verkondigd door hen die u het evangelie hebben gebracht, gedreven door de heilige Geest die vanuit de hemel werd gezonden. Het zijn geheimen waarin zelfs engelen graag zouden doordringen. 13 Laat uw geest daarom voortdurend paraat zijn, wees waakzaam en vestig al uw hoop op de genade die u ontvangen zult wanneer Jezus Christus zich openbaart. 14 Wees als gehoorzame kinderen en geef niet opnieuw toe aan de begeerten waardoor u vroeger, toen u nog onwetend was, werd beheerst, 15 maar leid een leven dat in alle opzichten heilig is, zoals hij die u geroepen heeft heilig is. 16 Er staat immers geschreven: ‘Wees heilig, want ik ben heilig.’ 17 En aangezien u hem die iedereen beoordeelt naar zijn daden, zonder aanzien des persoons, Vader noemt, moet u tijdens uw leven als vreemdeling ook ontzag voor hem hebben. 18 U weet immers dat u niet met zoiets vergankelijks als zilver of goud bent vrijgekocht uit het zinloze leven dat u van uw voorouders had geërfd, 19 maar met kostbaar bloed, van een lam zonder smet of gebrek, van Christus. 20 Al voor de grondvesting van de wereld is hij door God uitgekozen, en nu is hij, aan het einde van de tijd, verschenen omwille van u. 21 Door hem gelooft u in God, die hem uit de dood heeft opgewekt en hem laat delen in zijn luister, zodat uw geloof tevens hoop is op God. 22 Nu u gehoorzaam bent aan de waarheid, is uw hart gelouterd en kunt u oprecht van uw broeders en zusters houden; heb elkaar dan ook onvoorwaardelijk lief, met een zuiver hart, 23 als mensen die opnieuw zijn geboren, niet uit vergankelijk maar uit onvergankelijk zaad, door Gods levende en altijd blijvende woord. 24 ‘De mens is als gras en zijn schoonheid als een bloem in het veld: het gras verdort en de bloem valt af, 25 maar het woord van de Heer blijft eeuwig bestaan.’ Dit woord is het evangelie dat u verkondigd is. 2 1 Ontdoe u dus van alles wat slecht is, van alle bedrog en huichelarij, alle afgunst en kwaadsprekerij, 2 en verlang als pasgeboren zuigelingen naar de zuivere melk van het woord, opdat u daardoor groeit en uw redding bereikt. 3 U hebt toch ondervonden hoe goed de Heer is? 4 Voeg u bij hem, bij de levende steen die door de mensen werd afgekeurd maar door God werd uitgekozen om zijn kostbaarheid, 5 en laat u ook zelf als levende stenen gebruiken voor de bouw van een geestelijke tempel. Vorm een heilige priesterschap om geestelijke offers te brengen die God, dankzij Jezus Christus, welgevallig zijn. 6 In de Schrift staat immers: ‘In Sion leg ik een hoeksteen die ik heb uitgekozen om zijn kostbaarheid; wie daarop vertrouwt, komt niet bedrogen uit.’ 7 Kostbaar is hij voor u, die erop vertrouwen. Voor wie er niet op vertrouwen, geldt echter: ‘De steen die de bouwers afkeurden is de hoeksteen geworden.’ 8 En: ‘Het is een steen waarover men struikelt, een rotsblok waaraan men zich stoot.’ Zij struikelen omdat ze Gods woord niet gehoorzamen, daartoe zijn ze bestemd. 9 Maar u bent een uitverkoren geslacht, een koninkrijk van priesters, een heilige natie, een volk dat God zich verworven heeft om de grote daden te verkondigen van hem die u uit de duisternis heeft geroepen naar zijn wonderbaarlijke licht. 10 Eens was u geen volk, nu bent u Gods volk; eens viel Gods ontferming u niet ten deel, nu wordt zijn ontferming u geschonken.

• Jezus Assyrian Lucas

de raad en d.administration, alle leden van de, Assyrisch-Chaldeeuwse Vereniging van Frankrijk (AACF) en onze gemeenschap is hun oprechte joignent.à me pour.presenter voorouder condoleren met zijn familie en verantwoordelijke leden van het zand , Vereniging van toren babel.et aan, alle van de gemeenschap. Assyrisch-Chaldeeuwse België zijn we ontroerd door de diepte Dement verdriet dat onze mensen verspreid over de hele wereld entier.la verdwijning, ide isa man die heeft gewijd, zijn leven gewijd entiere.a, bevorderen van een show van invloed, door middel van acties gagees.en België en Europa door de toren van Babel, l, identite.et Assyrische cultuur chaldeennes.hessana . of has na ye heeft bouleverse.notre communaute.dans Catte moeilijke tijd pour.notre gemeenschap en een vereniging van toren van Babel in het bijzonder bieden wij de, vriendschap en ondersteuning van onze vereniging de (AACF) deelt uw douleuret begint, beschikbaar om u te dienen in deze moeilijke tijd. nieuwe interview.op 25/12/2010 teken ik Assyrian Lucas uit sirnak silopi kosralikoyu/ Hessana

• Bethnahrin

ê beroemde meesters Karabet Xaço (Garabet Haçadruyan) verloor ook zijn hele familie naar een 1915 Armeense genocide wees, een slachtoffer van genocide. Geboren in 1902 Xerzan'da Karapet Xaço, Sultan Mehmet II. Abdulhamid, Armeens, Yezidi en Assyrische uitvoeringsbesluit voor het bloedbad van zeven jaar oud toen je lag. Verbranden van dorpen, massamoorden en isolatie is een onderdeel van het dagelijks leven voor die dagen Xaço, "Hamidiye soldaten vergezeld door de engelen van de dood was overal. Ik kon niet met de belangrijkste zoon. We dachten dat de Dag der Opstanding." zegt hij. 5 mensen had zijn familie verloren in 1915, beschrijft de dag op 1 mei .. "Ten eerste, het geluid van honden, en dan kunnen we het geluid van de deur hoorde. Hout sloegen onze deur heel hard. Ging ik naar de deur te openen. Gewapende drie mannen stonden buiten. Talking in het Koerdisch. Iedereen, nam ons mee naar de rand van het dorp langs de stroom. Er kwam aan de andere Armeniërs. Mum van tijd voordat verliezen mannen, vrouwen, en vervolgens doodde hem. Tenslotte ben ik een stuk van het geweten, eerlijkheid ingevoerd, ons verlaten. 'Don't niemand terug naar huis! "waarschuwde hij zijn kinderen." Koerdische dorpen in een tijdje en zijn broers Xaço Karabet gevoed zich door te bedelen. Ook niet iedereen vertellen dat ze Armeense zijn. Koerdische weten dat ze geholpen begraven zelf. Dwalend van dorp tot dorp met zijn broers ê Karabet Xaço en onbewust op zoek naar een tak vast te houden de eerste stranlarını leren, de wegen begonnen te zingen. Zijn zus was twaalf jaar oud, getrouwd met een boerendorp, een herder en hij begon te doen (Phylliet Quto'nun dorp) en vele Dengbej, verteller, geconfronteerd met een mooie stem derwisj. Lange winteravonden, de dorpsraden zijn toegetreden Dengbej şevberklerine. Na verloop van tijd, de schoonheid van zijn stem edilince verschil, en begon hij aan de dorpsraden stam te vertellen. En zodra de jonge Dengbej Xerzan roem heeft verspreid in de dorpen. Na een tijdje, maar ook wel op bruiloften in de regio: "dengbêjliğe Ik begon te huilen toen ik wegging is niet langer geheim Als ik in de Open, toen iemand me een onrecht, of zelfs tien-jarige broer stierf, alleen de stam vertelde de ziekte." Zegt Xaço. Ballingschap en het lot van de geografie van de bloedbaden Karapet yakısını ook niet achter te laten. Na de opstand van Sheikh Said, ballingschap en bloedbad aangericht met de Koerdische stammen in het zuiden moesten göçetmek. Wanneer het papier niet is toegestaan ​​om weer terug te keren naar de bevolking werd gedwongen om Qamışlı'da blijven. Op dat moment, in de handen van de Fransen in Syrië. Er is werk aan de winkel voor de jonge Karapet bij het Franse leger en een volledige 15 maanden, 3 maanden Kamuşlo, Derozor, Haseki op plaatsen geserveerd zoals het Franse leger. Hizmetçiliğini commandanten doen hun eigen volgens de uitdrukking, waardoor ze koffie, schoenen, doekjes, kleren wassen ütülüyor, zodat een woonhuis voorzien. 2. Landen die de vrede aan het einde van de Tweede Wereldoorlog en de Franse terugweg, die dienen in het leger, aangekondigd dat zij het recht om samen terug te keren naar Frankrijk erkend. Ook in Syrië die niet willen naar Frankrijk te komen waar ze willen blijven of te gaan, zeiden ze. Xaço Qarapetê het "land dat wil gaan Hayasdan'a" vertelt. Xaço ja, zou voor 15 jaar dienst met zijn vrouw door de Franse delegatie worden gezonden aan de Sovjet-Armenië. Armenië in 1946, volgens de uitdrukking Arabische ternauwernood aan je eigen. Participeert in Yerevan in 1950, Radio, Koerdische gedeelte. Maar er is een interessante verrassing wacht Qarapet'i. Radio leidinggevenden zeggen klamların Chiefs, vertelde de jongens, en voor God, de Sovjet-systeem, zeggen dat het verboden is. "Squires, heren van hoe goed de advertentie zal vertellen als het niet voorbij is, de meisjes op?" Hij vraagt ​​Xaço, "en trots op ons, niet op de bodem van de rijkdom, moed, cengaverliğin over gaat," zegt hij. Dan is de bewegende melodieën, ze zeggen dat de game te lezen het weer. Qarapet ook verbaasd dat: "Man man vertelt hoe het spel sfeer?" Toen hij een middenweg, wat Qarapet weet hoe het wil zeggen, radio of censureren wat je publiceert zij ... kopardıysa gevonden 50 jaar, het was zijn stem op de radio, tapes, dan riep het hart van de Koerden over de hele wereld. Qarapetê Xaço, Armeense en Koerdische naties van elkaar overlappende, tegenstrijdige yazgılarının een symbool, een stem van gemeenschappelijke gevoeligheid. 5 kinderen, 15 kleinkinderen achter deze eeuwenoude vliegtuig göçtüğünde duizenden kılama een mooi geluid dat niet past, liet ons een groot cultureel erfgoed. Koerdische en Armeense en de Assyrische volk van herinneringen in deze gemeenschappelijke waarde respectvol St. Tip. teken ik Assyrian Lucas

HEERE! Gij zijt mijn God, U zal ik verhogen, Uw Naam zal ik loven, want Gij hebt wonder gedaan; Uw raadslagen van verre zijn waarheid en vastigheid. 2 Want Gij hebt van de stad een steenhoop gemaakt; de vaste stad tot een vervallen hoop; het paleis der vreemdelingen, dat het geen stad meer zij, in eeuwigheid zal zij niet herbouwd worden. 3 Daarom zal U een machtig volk eren, de stad der tirannische volken zal U vrezen. 4 Want Gij zijt den arme een Sterkte geweest, een Sterkte den nooddruftige, als hem bange was; een Toevlucht tegen den vloed, een Schaduw tegen de hitte; want het blazen der tirannen is als een vloed tegen een wand. 5 Gelijk de hitte in een dorre plaats, zult Gij de onstuimigheid der vreemdelingen nederdrukken; gelijk de hitte door de schaduw ener dikke wolk, zal het gezang der tirannen vernederd worden. 6 En de HEERE der heirscharen zal op dezen berg allen volken een vetten maaltijd maken, een maaltijd van reinen wijn, van vet vol mergs, van reine wijnen, die gezuiverd zijn. 7 En Hij zal op dezen berg verslinden het bewindsel des aangezichts, waarmede alle volken bewonden zijn, en het deksel, waarmede alle natiën bedekt zijn. 8 Hij zal den dood verslinden tot overwinning, en de Heere HEERE zal de tranen van alle aangezichten afwissen; en Hij zal de smaadheid Zijns volks van de ganse aarde wegnemen; want de HEERE heeft het gesproken. 9 En men zal te dien dage zeggen: Ziet, Deze is onze God; wij hebben Hem verwacht, en Hij zal ons zalig maken. Deze is de HEERE, wij hebben Hem verwacht, wij zullen ons verheugen en verblijden in Zijn zaligheid. 10 Want de hand des HEEREN zal op dezen berg rusten; maar Moab zal onder Hem verdorst worden, gelijk het stro verdorst wordt tot mest. 11 En Hij zal Zijn handen uitbreiden in het midden van hen, gelijk als een zwemmer die uitbreidt om te zwemmen, en Hij zal hun hoogmoed vernederen met de lagen hunner handen. 12 En Hij zal de hoge vesten uwer muren buigen, vernederen, ja, Hij zal ze ter aarde tot het stof toe doen reiken.

Under the reign of the Mongols (late 14th century), hundreds of thousands of Assyrians have been killed. During this period numerous churches and monasteries were lost and a large amount of literature. Besides the various massacres in the previous centuries, in the beginning of last century (1914-1916), a 1.5 million Christians massacred by Turkish soldiers and Kurds. Among the 1.5 million Christians, the Armenians, Assyrians and Greeks Ponten become victims of this black page in Turkish history. This genocide is also known as the "Armenian Genocide", "Armenian Issue" and "Assyrian Genocide Luisteren Fonetisch lezen Woordenboek - Gedetailleerd woordenboek weergeven Teken ik Assyrian Lucas

• Free online language courses  
• Learn assyrian  
• Learn to speak assyrian online   
• Oude talen  
• The best links to learn assyrian

Assyrian Lucas naar Zuid-Oost Turkije en Noord-Irak. Ze bezochten er de laatste Assyrische christenen. Dit resulteerde in een indringende fototentoonstelling, aangevuld met teksten van August Thiry. Visie sprak met ATHRAN , zelf ooit gevlucht uit Zuid-Oost Turkije. VISIE: Hoe was het voor jou om terug te keren naar de plaats vanwaar je ooit gevlucht bent? Assyrian Lucas, Ik weet niet hoe ik mijn eerste stap in Hassana moet verwoorden. Ik was in eerste instantie erg blij maar sprakeloos en daarna enorm teleurgesteld en boos. Sprakeloos en blij omdat mijn droom om mijn geboorteplaats terug te zien na bijna 20 jaar eindelijk uitgekomen was. Het was echt onbeschrijfelijk. Maar ik was ook boos en teleurgesteld omdat de uitkomst van mijn droom niet meer overeenkwam met wat ik mij had ingebeeld. Hassana, het bergdorpje aan de hessana - voor mij het paradijs op Aarde - was er niet meer. Diegenen die Hassana ooit bezocht hebben toen de tuinen nog vol fruit waren, de velden geel van de graanoogst, de bergen groen van het mooie gras en kleurig van de bloemen weet dat mijn geboortedorp echt uniek was. Maar nu was alles dor, de velden in brandgestoken en het dorp tot een ruïne herleid. Erg jammer dat een kandidaat EU-land zoiets in de 21ste eeuw nog mag begaan. VISIE: Hoe is de situatie van de Assyrische christenen momenteel? Assyrian Lucas, In mijn geboortestreek, het Zuid-Oosten van Turkije zijn er bijna geen Assyriërs meer, maar in Noord-Irak zijn ze nog talrijk. Hun situatie is niet goed omdat zij naar de pijpen van de machthebbers moeten dansen. Vroeger was dat Saddam Hoessein, nu zijn het de Koerdische leiders. Zonder macht en oppositie krijg je blijkbaar geen gehoor. Het geeft hen soms het gevoel niet gewenst te zijn in hun geboorteland. Er is veel hoop, maar hoelang nog? Tot men alle gronden van de Assyriërs heeft afgepakt? Ik weet het niet. Een soort administratief zelfbestuur, een eigen provincie rond Ninive zou zeker een stap zijn naar de erkenning van de Assyriërs. ik teken onder Assyrian lucas 13/03/2011

I live here, but my dreams are there " Hassana, een Assyrisch-christelijk dorp in Oost-Turkije, wordt in 1993 gebombardeerd door het Turkse leger. De overlevende inwoners vluchten naar Europa. De laatste burgemeester van Hassana, Assyrian Lucas,

Posted by Webteam 04/29/04 5:31 PM Not only the Armenians but also Assyrians are victims of the 1915 Genocide Saturday, April 24, 2004 PARIS - Seyfo expert Sabri Atman traveled to Paris last weekend, wondering where such a demonstration of 15,000 Armenians and Assyrians took place. The mayors of Paris, Sarcelles (nearby city) laid flowers at the monument of the Armenians. Friday, April 23 - At the memorial for the victims of the genocide in 1915, flowers were placed by representatives of the Armenians and the Assyrian community. The mayors Bertrand de Noé (Paris) and Francois Pupponi (Sarcelles) both loved a short speech. The Assyrian Federation "AssyroChaldo" Sabri Atman invited to take a lecture on Friday evening. The Minister of Culture, the Turkish television and the largest newspaper in Paris 'Le Parisien' attended the lecture with 130 other interested parties. Saturday, April 24 - 300 invitees, including representatives of the Assyrian and Armenian communities, discussed and dined in the City Hall of Paris. After dinner, gathered 15,000 (fifteen thousand) interested parties around the Armenian monument where the demonstration began. Ara Toranian that an activist for the Armenian Genocide made a speech and said: "Everyone knows that the genocide in 1915 the Armenians refers was, but this is wrong. The Genocide 1915, against all Christians, Assyrians do not forget them, do not forget them ". After the speeches began the demonstration, which lasted two hours and there were black flowers placed where the Turkish Consulate also the demonstration ended. Sunday, April 25 - In Sarcelles was also a demonstration of the Assyrian community and the mayor of Sarcelles. The mayor promised next to the Armenian Assyrian monument, a memorial place in memory of the victims in 1915. This ended the weekend in Paris Sarcelles held and dominated by the genocide of all Christians in 1915. Activities will repeat to recognition of the Genocide by Turkey. April 24 refers to the date on which the members of the Armenian intelligentsia were murdered in Istanbul. Webteam more info then please go check out Julie http://www.bethnahrin.nl

Midyat Assyrian community living in the spiritual priest Beğtaş Tuma (67) years old deceased. Assyrians living in the township of King's death Midyat Tuma Beğtaş'ın law drowned. Undertake an important role during 47 years as chaplain Beğtaş cloth, 1 September Morning Diyarbakir was slain on the way to the request for help. The chaplain had bypass surgery in 1997 and five vessels Beğtaş Tuma opened. Moreover, the priest announced the eight treatment of diabetes and cholesterol. Losing your life, law, family members and loved ones who drowned as a result of the death entries in shock. The priest shuts his eyes to the life of Tuma Beğtaş'ın taziyesi Syrians living abroad, Midyat a flooded. Mardin Governor M. Basic Koçaklar'ın wife Sabahat Koçaklar, Midyat Metropolitan Mor Gabriel Samuel Aktas, the monastery in Mardin Deyrulzafaran Metropolitan Saliba Ozmen, Bishop Gabriel Akyuz Hori Forty ruhanisi association with the heads of the Church, Muslim, Assyrians and Yezidis diliyorlar condolences to relatives of citizens and their children came to the church of Mor Sarbel. Hassana of the village of Sirnak Silopi District (Silopi-Kösre) was born in 1938, was the chaplain Beğtaş Tuma, Deyrulzafaran metropolitan of Mardin in 1966, the first religious education in the same year after Hanna Dolabani'den papazlıkla decorated by Metropolitan. Beğtaş Then, in 1966 by the metropolitan Dolabani Hassana of the village priest was assigned as the birthplace of Silopi. The chaplain provides religious services to the Assyrian community in the village between the years 1966-1993 Beğtaş, came Midyat Assyrian villages and community centers offer religious services. Our pastor's son and co-author Joseph Tuma Beğtaş'ın Beğtaş regarding the death of his father in his statement: "Our father is a big loss for us because we are fed from the world of the Syrian society and its spiritual Allah "Inizi us always remember, remember the dead and there were suggestions that a doctor in the way, this was the last speech of the latest advice. His memories and new hope for us is the joy of life. Every human life is a specific task and as part of this mission, but more importantly, people who live their lives the way the migration of this world, leaving behind a pleasant and beautiful memories. Spirit is from Allah and Allah will return one day " he said. Joseph Beğtaş, "consolation is that he Turabdinli Syrians, Muslims Back Midyatlı, Mardin Governor, Mr. M. Basic Koçaklar, Syrian friends and relatives living in Europe, from taziyeye, open the phone and heartfelt thanks to everyone who shares our pain. This is our behavior a little bit of their pain. My father loved this country. Because of this love that do not migrate to Europe. us all the time I was born here, where I will die and be buried in his country said. Tried to tell us the value of these areas and the people here. Today we understand better than this to say. Imposed to us by our father, we always love to keep human life şiarını, "he said. Taziyesi Mor Sarbel Church pastor continued with Tuma Beğtaş'ın Midyat on Sunday, September 4, 2005 Purple Şmuni defnedileceği reportedly held a special ceremony for the Church of the clergy. Cultures colors fade away as the website, outlining their eyes Allah King Tuma Beğtaş'a mercy, we condolences to the families mourning. Head of the Assyrian community to get the right ... News and photos: Newspaper Habur Midyat, Mardin UAV Update: September 3, 2005 - Drawing I Assyrian Lucas

Our Father who art in heaven, Hallowed be thy name; Thy kingdom come; Thy will be done as in heaven so also on earth; Give us this day our daily bread; And forgive us our debts, as we forgive our debtors; And lead us not into temptation, but deliver us from evil; For thine is the kingdom and the power and the glory forever. Amen.

Hassana, a village near the Iraqi border, in November 1993 was the settlement of the Turkish soldiers released. 1991 I visited this thriving village lately. An ancient tradition of the Web was living in it, which only gave this village. The water gave it enough, also gardens and fields. The action â € žbrood the world â € â € žwereldraad the Zen of the churches had â € žwezenlijke resources available to this village to develop. Today no one can visit the village longer. In November 1993 the village after the Christians had ultimatum of Turkish military and despite numerous international protests church abandoned. Cleaned it was ethnically â € za € ž. Why? In the vicinity of the village was the camp of a large Kurdish party worker, that the Turkish military would have to be broken. As yet the reality in such a way looks like: In the southeast of Turkey in the civil war between Turkish military and Kurdish dominated the party worker. The Christians were on the way and Hassana them again and again. They had to go. generalized Lucas Simons Luisteren Fonetisch lezen Woordenboek - Gedetailleerd woordenboek weergeven

De Assyrische( Suryoye) Genocide Seyfo Petitie De eerste Genocide (1915) van de 20e eeuw, waar meer dan twee miljoen Christenen werden geslacht en waarvan 750.000 Assyrische ( Suryoye) waren, nam plaats in de Ottomaanse Imperium. Vandaag de dag zijn er nog maar vijf miljoen Assyrische( Suryoye) over. De “Ittihat en Terakki Partisi” (The Society for Union and Progress) welke de politieke vereniging van de Ottomaanse Imperium van die tijd was, wilde een maatschappij samenstellen bestaande uit een vlag, een geloof, een volk en een taal. Teken deze petitie voor de erkenning van de Assyrische Genocide Seyfo.

Memorial tablet Protestant church Hassana From the 19th century onwards written sources exist that correspond to the oral history related by Reverend Mattai about the way Hassana embraced Protestantism. In 1834 the American Presbyterian Mission was founded among the Assyrian population in Urmia on Persian territory. During 1839-1841 the physician and missionary Asahel Grant travelled through the highlands of Hakkari to make contact with the Assyrian-Nestorian tribes (7). According to Reverend Mattai the Hasnaye sometimes called themselves Kaldani - Chaldeans - before the arrival of the missionaries, but in general they stuck to the old Nestorian traditions. They worshipped in the small Mart Shmuni church located in Upper Hassana. Yet Hassana became the place where the first Protestant church in the Bohtan was founded. Reverend Mattai quotes the text on a memorial tablet in the outside wall of the Protestant church in Lower Hassana: This Church was built in 1833 as Assyrian Evangelical Church (8). In those days a Nestorian metropolitan - Reverend Mattai calls him Matran Yusup - lived in the mountain village of Shakh, close to Hassana. He was converted and he became the first Protestant minister of Hassana. Reverend Mattai’s story is confirmed in an historical survey, published by the Presbyterian Center for Mission Studies. Here the travelling missionary who brought Protestantism to Hassana is identified as Samuel Audley Rhea: 'On one of his tours, he had made a visit to this place and was much drawn to its young bishop, Yosip (...) The bishop was converted and decided to go back with Mr. Rhea to Urumia to take the course of study and return as a preacher to his village. At his death, his brother, Kasha Elea, took his place and was pastor (…) in Hassan. He, too, was a good man, one of many preachers massacred by the Turks in 1895-6. Hassan was fortunate in that its Kurdish sheikh, the Agha of Shernakh, had always been very friendly to the Christians.' (9) According to Reverend Mattai, Qasha Yusup (Yosip) died in 1885 and his brother Iliya (Elea) succeeded him. Meanwhile another missionary, Reverend Mc Dowell, had arrived in the village. Thanks to him two young converts from Hassana, a boy and a girl, could finish their theological studies at the American Mission in Urmia. The girl was called Hatun and the boy’s name was Mattai. When they returned to Hassana, this Mattai, Reverend Mattai’s grandfather, became the new Protestant minister. Hatun obtained from the American Urmia Mission the means to open a madrasa or bible-school and she started teaching in Sureth as the first female malpanata or catechist in the village. Reverend Mattai also recalls a legendary event that took place around 1900, when the Protestant missionary Mc Dowell, of Canadian origin, visited Hassana. He suggested that the Hasnaye should emigrate to Canada and rebuild the village there under his supervision. It was a tempting proposal, but Qasha Mattai turned it down. ‘We cannot leave,’ he said. ‘Our dead are buried here, this is the sacred land of our forefathers.’ Gertrude Bell in Hassana In the beginning of the 20th century a famous Briton, a female scholar and traveller, put Hassana on the map. Her name is Gertrude Bell (1868-1926). She studied history at Oxford and investigated archaeological sites in the Middle-East. After the First World War she played an active role in the creation of the state of Iraq under British mandate. In the spring of 1909 Gertrude Bell travelled from Baghdad to northern Mesopotamia. She stayed four days in the Judi area, May 11 to 14. She took photographs and wrote about Hassana in two letters and in three annotations in her diaries. Hassana - Assyrian boys (G Bell 1909) Gertrude Bell reached Hassana in the afternoon of May 11, 1909. She wrote: 'Splendid steep rocky gorge with thunder rolling through it (…) The village is Christian, partly Nestorian and partly Protestant, i.e. converts of the American mission. They speak Fellahi (which I fancy is Assyrian) and Kermani (Kurdish). Fortunately the Protestant priest speaks Arabic. They have been terribly harried by the Kurds. Three years ago all their cattle were carried off, crops and village burnt. This year things are better, he thinks because of the new government.' (10) This Protestant priest was Qasha Mattai. He welcomed his guest with a bouquet of roses and he told her about Kurdish raids on the village. Yet he was confident about the future: Ottoman rule in Turkey had been wiped out by the revolution of the Young Turks and the new government would change things for the better, he expected. The next day Bell, guided by Qasha Mattai and his brother Shimun, explored the higher slopes of Mount Judi and she saw the ruined monastery at Ukmel (Deir Kemol) with a large garden of fruit trees around it. In the early morning of May 13 she climbed together with Qasha Mattai and Shimun to the top of Mount Judi to see what was left of Noah’s Ark. On the top she discovered a ruined sanctuary. She wrote: 'We got up to the Ark and it was a most wonderful place from which you could see the whole world, though I must confess there isn't much of the Ark left. We stayed there many hours, lunched and slept and looked at the view and breathed the delicious cold air.' (11) On the way down Qasha Mattai told her again of his troubles. How the Kurds came over the mountain pass and made him feed them and took everything down to his bed and his coat. How these Kurdish aghas from Shirnak always claimed this kind of ‘hospitality’ from their Christian subjects, how they levied high taxes and every now and then descended on Hassana to plunder, burn and kill (12). The following day, when she took leave of Qasha Mattai, he gave her roses, some figs and a pomegranate. It was a final farewell. Qasha Mattai expected better living conditions from the new Turkish government. He was wrong: worse was to come. The 1915 Massacre At the outbreak of World War I, Turkey had allied with Austria and Germany against Great Britain, France and Russia. The Year of the Armenian Genocide, 1915, was just as disastrous for the Assyrians in SE Turkey. In the summer of 1915 Turkish troops, supported by irregular Kurdish units, chased the Assyrian-Nestorian tribes out of Hakkari and in the same period the Lower Bohtan was sacked. Hassana was attacked and burnt down. The aggressors, mainly Kurdish riffraff, murdered and plundered. They abducted the boys, girls and young women who fell into their hands, and kept them for slave labour in Kurdish households. Hassana emptied of its people. Conditions improved a bit when the aghas of Shirnak realized that they might lose their best subjects, the Christians of Hassana. According to oral tradition, the chief agha of Shirnak even announced that whoever killed one more of his Christian subjects, acted as if that person had killed the agha’s own son. At the agha’s command the remaining Hasnaye were rounded up at a place called Dadar, on the plain just to the south of Hassana. They stayed there in tents and later on they were allowed to rebuild their devastated village. Melkan recalls what happened to his own family. His great-grandfather Zacharias possessed large gardens and fields. During the great massacre Zacharias perished with his whole family. Just one boy was saved, namely Melko. Later on the agha of Shirnak sent for him and made him stay for years in his own house. Melko, being the sole legal heir of a wealthy Christian family, became the agha’s foster son and since he was still a minor, the agha leased out his newly acquired lands to his own relative in Silopi. To this day, the present successor of this agha from Silopi occupies the lands of Melkan’s ancestor. Mount Judi - Qasha Mattai in center (G Bell 1909) Hasnaye always refer to one particular event connected with the terrible year 1915: the death of the then Protestant priest, Qasha Mattai. There is an ancient Assyrian stele above Hassana; the villagers call it Keep d-sanama, the Stone of the Idol. In the summer of 1915 Qasha Mattai fled to the mountains, but his Kurdish murderers caught up with him at the Assyrian stele. His last wish was a moment of prayer. He knelt down and they shot him on the spot. Qasha Mattai died with the Bible in his hands. His heroic end is also recorded in a letter dated March 6, 1916 written by Rev E W Mc Dowell (13): 'There was a general massacre in the Bohtan region (…) Among those slain were Kasha Mattai, pastor of the church in Hassan (…) The women and children who escaped death were carried away captive (…) The wife and two daughters of Muallin Mousa, the daughters of Kasha Elia, and rabi Hatoun, our Bible-Woman, were all schoolgirls in Urmia or Mardin. Kasha Mattai was killed by Kurds in the mountains while fleeing (…) The terrible feature about it was that, after the first slaughter, there were Kurds who tried to save some of the Christians alive, but the Government would not permit it. My informant had found refuge with an agha and was working for him, when a messenger from the Government came with orders to the Kurds to complete the work or be punished.' Rev Mc Dowell made it clear that the Turkish authorities were guilty of the general massacre: they organized it and saw to it that the dirty work was completed by the Kurds. As for Gertrude Bell: Would she ever have remembered Qasha Mattai, the hospitable priest who guided her to Noah’s Ark and offered her roses from the gardens of Hassana? NOTES 1. See Gertrude Bell, Amurath to Amurath (London, 1911), 292: ‘There was once a famous Nestorian monastery, the Cloister of the Ark, upon the summit of Mount Judi (…) Upon its ruins (…) the Moslems had erected a shrine, and this too has fallen; but Christian, Moslem and Jew still visit the mount upon a certain day in the summer and offer their obligations to the Prophet Noah.’ Also confirmed by W A Wigram, The Cradle of Mankind (London, 1922), 335: there was a truce of God on September 14; all faiths went on pilgrimage to Noah’s Ark and brought a sacrifice. 2. 8.260 feet or about 2.700 meter confer the 1916 British War Office map. 3. See also G P Badger, The Nestorians and their Rituals (London, 1852), 69: ‘Our road today (Nov. 5, 1842) lay at the foot of the high mountains of Joodi, the Tooré Kardo of the Syrians, (…) the spot on which the ark rested after the deluge. This tradition is also handed down in the name of a village in the mountains, called the Market of the Eight, with reference to the number of Noah’s family who were preserved from the flood.’ 4. G. Bell, Amurath to Amurath, 287. 5. J C J Sanders, Assyro-Chaldese Christenen in Oost-Turkije en Iran (Brediusstichting, 1997), 56-57. English translation: Assyro-Chaldean Christians in East Turkey and Iran. 6. Rev. Mattai emigrated from Hassana in 1991. 7. Asahel Grant, The Nestorians or the lost tribes (London, 1841). 8. In the last chapter (‘The Last Ark’) of his book Dervish (London, 1996) travelogue writer Tim Kelsey mentions another founding date for this Protestant church: 1873. 9. Robert Blincoe, Ethnic Realities and the Church: Lessons from Kurdistan (Pasadena, Presbyterian Center for Mission Studies, 1998), 91. In o.c. also (p. 90): ‘The year on the church seal that I saw in Hassana is 1833.’ 10. Gertrude Bell Archive, Univ.of Newcastle u/T Library, The Diaries, 11/5/1909. 11. G. Bell Archive, The Letters, 14 May 1909. 12. G. Bell Archive, The Diaries, 13/5/1909. 13. Treatment of Armenians in the Ottoman Empire 1915-16, Documents presented by Viscount Bryce, Doc. 41: The Nestorians of the Bohtan District, London, 1916.

Het huis is waar het hart is. Wij, degenen die in het Oosten geboren zijn, wij zijn altijd daar in onze dromen. Wij kunnen enkel niet die vroege jaren vergeten. Wij waren nooit ziek en wij nooit voelden vermoeid. Wij moesten in sweltering hitte leven en wij moesten de koude winters verdragen, maar het was naar huis. Ons inheems dorp was als paradijs. De lucht was beter, waren er vruchtbare grond en zuiver water die uit de hoge berg kwamen. Wij hadden het goed leven. Wij konden rond laze, proeften wij vers fruit en wij werkten toen wij als dit het doen voelden. Wij waren jong en de gehele wereld was van ons. Één nacht gingen wij de berg uit om hout te halen. Wij zongen luid en duidelijk en overal rond ons hoorden wij de echo en boven ons zagen wij al die sterren schitterend in dark. Mens, voelden wij zo sterk zoals de rotsen van de berg. Niets kon ons hinderen. Wij waren vrij! Assyrian Lucas

Assyrian stele close to Hassana (G.Bell 1909)Hassana is situated in the district of Silopi in SE Turkey. This is a border region where three countries meet: Turkey, Syria and Iraq. The river Tigris runs to the west of it; south of Hassana the main road connects Turkish Cizre-Silopi and continues to Zakho on the other side of the Turkish-Iraqi border; at the northern edge of Hassana Mount Judi rises. Still farther north, on the other side of the mountains, lies the city of Shirnak from where a Turkish military stronghold controls the region. Until the First World War the Assyrian mountaineers under the leadership of their patriarch Mar Shimun formed an Ottoman millet in the Hakkari mountain range. They were semi-independent ashiret-people, subdivided into the Assyrian tribes of Tiyari, Tkhoma, Baz, Dez, Tal and Jelu. The Hasnaye never had such a status, they were tributary raya-people, dependent on the goodwill of the Kurdish landowners or aghas of Shirnak, who collected taxes and counted on the Hasnaye for forced labour. Though living in the foothills of Mount Judi, the Hasnaye considered themselves Bohtanis, people of the Lower Bohtan plain close to the rivers Tigris and Khabur. Mount Judi The name Judi is a corrupt Arabic adaptation of the Greek denomination Gordyae, which on its turn is derived from the Chaldo-Aramaic Qardu. According to Mesopotamian tradition Noah’s Ark stranded on the top of Mount Judi. This version is mentioned in the Koran as well as in the Jewish Targum. The Christian Bible - or Peshito in Syriac - describes an alternative location: in Genesis 8, 4-5 the Ark got stuck on the mountains of Ararat. The Ararat however is an isolated mountain north of Lake Van in old Armenia, where the ancient kingdom of Urartu was situated. In the 9th and 8th century BC the Assyrians of Nineveh were at war with the Urartians, who expanded their territory towards Mesopotamia. From the Assyrian point of view, the biblical expression mountains of Ararat gets its full plural meaning as mountains of Urartu. The biblical Genesis had its Jewish-Babylonian origin in the Mesopotamian plain and seen from there, Judi is definitely the first and most striking northern mountain ridge. It was to that sacred location that Mesopotamian Muslims, Jews and Christians went on pilgrimage (1). The detailed map from the British War Office, dated 1916, confirms the holiness of the location: the top of Judi, 2.114 meter (2) above sea level, is marked there with the indication Ziaret, the Arabic denomination for sanctuary. Grandpa Rasho, the patriarch of the Assyrian Dirlik family in the old town centre of Mechelen, has often climbed to the top when he was a young man in Hassana. He even makes claims of having seen big rusty nails there, belonging according to him to the remnants of the Ark. Popular tradition is strengthened by more scientific arguments, connected with the etymology of place-names around Judi. Arabic sources from the 10th century mention a village called Thamanin, built by Noah at the foot of Mount Judi. This Semitic name may refer to the number 8, i.e. the eight persons who according to Genesis came out of the Ark: Noah, his wife and their three sons with their wives (3). As an equivalent of Thamanin the name Heshtane originated, hesht being the Kurdish word for 8. Arabic 10th century geography located Thamanin south of Mount Judi, on the river Hezil and close to Zakho on the Khabur. Zakho however was known to these early Arabic geographers as Hasaniyeh (4). So, it looks as if that ancient name for Zakho was later on transmitted to the most important Christian village on the southern slope of Mount Judi, so that Hassana till today has preserved in its etymology the age-old biblical link with Genesis and Noah’s Ark. Furthermore the name of the Christian village of Bespin to the east can be explained as House of the Boat. And just above Hassana there is still a lush oasis, called Zehwe, with ancient ruins close by; according to local tradition there once stood the so called Abi Abiun monastery with Noah’s grave. Ukmel - ruins of Deir Kemol (G Segers 2004) Early Christian mysticism and monastic life established itself on the higher slopes of Mount Judi (5). Of great importance was the monastery Deir Kemol, high on Mount Judi, where according to Old Syriac ecclesiastical tradition the famous Syriac mystic Mar Beh-Isho (Mar Bishoi) lived before he settled down in the Egyptian desert and founded there a still existing Coptic monastery. Contemporary Hasnaye have almost completely forgotten this glorious past. They know however of a desolate and mysterious spot with caves, high on Mount Judi; they call it Ukmel - obviously reminiscent of the historical place Deir Kemol - and they remember quite well that Kurdish PKK-fighters used the caves as a hiding-place and a mountain base. Seven Fathers When was Hassana founded? The Hasnaye generally believe that through the centuries the village came down from Tura, i.e. the Mountain, the common Sureth-name in Hassana for Mount Judi. This again might be a reminiscence of early Christian settlement on Upper Judi. On the other hand the Hasnaye have preserved a common story about the foundation of Hassana: the legend of the Seven Fathers. Centuries ago the mighty ruler Hassan Bey controlled the Judi region. Assyrian Christians, Nasturnaye or Nestorians, emigrated from Van and Hakkari and wanted to settle down on the land of Hassan Bey. They negotiated with his successors, they were granted permission to found their own Christian village and called it Hassana or Hassanbey, i.e. Hassan’s place. Dubious as this explanation may be, it suggests that these Christian pioneers had to accept foreign authority, and this corresponds with historical reality: as raya-people the Hasnaye were always left to the tender mercies of Kurdish aghas from Shirnak. The Seven Fathers or clan leaders, who had found a new home on Lower Judi, divided their territory and in this way the family areas of Hassana were shaped and the family farmlands demarcated. In Mechelen the Hasnaye go by their official Turkish surnames, like Alagas, Begtas, Diril, Dirlik, Duru, Eksen, Eke, Kucam, Kulan, Kürüm, Salcuk and others, but for internal use they still stick to the old clan names, derived from the Seven Fathers. The traditional denominations that are most frequently mentioned are these: Babehur, Gulu, Keretu, Kerru, Nishana Shimun, Shana, Zengil and Zehru. The original meaning of some of them - Babehur means Little Father and Kerru means Deaf One - indicates that they go back to the nicknames of the legendary Founding Fathers. Reverend Mattai, now living in Holland (Wierden) (6), was the Protestant minister of Hassana and he is still the spiritual leader of the influential Kerru-clan. In the course of a conversation I once heard him explain that Melkan’s Zengil-clan didn’t originate from the Seven Fathers. That clan came later, he said, and perhaps zengil-zengil just imitated the sound of little bells, so that the founding ancestor of the Zengil-clan had to be a goat herder - a not so innocent joke since shepherds were poor people and Kurds were often hired to herd the flocks. The Hasnaye were a farming people and the social position of each family was largely dependent on the amount of fertile soil it cultivated. Therefore, every clan in Hassana would want to trace its origin back to the Founding fathers. The legend of the Seven Fathers functioned in this way as a kind of traditional rural framework: it provided an historical justification for the distribution of the land among the Hasnaye. ASSYRIAN LUCAS

In het begin van de eerste eeuw hebben de Assyriërs het christendom aanvaard. De kerk heeft binnen deze gemeenschap een dominant rol gespeeld. In de loop der eeuwen zijn er vijf soorten kerken ontstaan. Zo kent dit volk de Syrisch Orthodoxe, Nestoriaanse, Chaldeeuwse, Protestantse en Katholieke kerk. Religie speelt nog steeds een heel belangrijk rol binnen een groot deel van de gemeenschap. De feestdagen, zoals kerstmis en Pasen, zijn twee hoogte punten in de religieuze belevenis van de gemeenschap. De gelovigen leven helemaal er naar toe door tien dagen voor kerstmis en vijftig dagen voor Pasen te vasten. Hiermee willen ze boeten voor hun zonden en eveneens solidariteit betuigen met de mensen die aan honger lijden. Gedurende vasten mogen ze niets eten wat afkomstig is van dieren, behalve de vis. Aan het einde van vasten dienen de gelovigen bij de priester te biechten en comune te nemen. Bij het nemen van deze dienen ze ook hun hart te reinigen. Dit houdt in dat ze de mensen waar ze bijvoorbeeld ruzie mee hebben moeten vergeven. De families bezoeken elkaar op die dagen om elkaar geluk en vrede toe te wensen. De meeste Assyriërs in Nederland zijn lid van de Syrisch Orthodoxe kerk. De overgrote meerderheid van ouderen gaat trouw elke zondag naar de kerk. Maar de jongeren gaan, net als de Nederlandse jongeren, steeds minder naar de kerk. http://www.bethnahrin.nl

Voeg toe aan je favorieten

Men kan des zomers zonder groote vermoeienis reizen in Armenië, doch alleen te paard. Waar wonen de Armeniërs? Men zou allicht denken, dat zij in Armenië verblijf hielden. Doch dit is een schromelijke dwaling, waarvan men helaas te laat is genezen, toen voor kort nog de onmogelijkheid is gebleken, om de Armeniërs tot een onafhankelijk volk te vormen, of zelfs hun een afzonderlijke regeering te schenken. Wat zouden de talrijke Mohammedanen, waartusschen de weinige Armeniërs, die getrouw bleven aan hun eigenlijken geboortegrond, bijna verloren gaan, er wel van zeggen, indien men hen dwong, zich naar de luimen hunner naburen te schikken, ’t zij in het rijk van den Sultan, of dat van den Czar? Zoowel de aanmatigende en hebzuchtige aard der feitelijke heerschers, als de wraakzuchtige en onverdraagzame gezindheid der onderdrukten verhinderen ons, de minste hoop te koesteren, dat beide partijen zich verstandig zouden gedragen, in geval men poogde verandering te brengen in de bestaande toestanden. Het zou al veel zijn, indien daarin eenige verbetering werd gebracht. Het is daarom nog volstrekt niet noodig, de Turken als kannibalen te beschouwen, of de Armeniërs als onhandelbare oproerlingen, of gewetenlooze bedriegers. Op dit punt heerschen vele volkomen onjuiste en ongegronde meeningen, welke in de volgende bladzijden, ook zonder dat wij ze opzettelijk bestrijden, allicht zullen worden toegelicht en uit den weg geruimd. De Turken en Kurden buiten beschouwing gelaten, die trouwens zoo kwaad niet zijn, zoolang men ze niet tot woede prikkelt, of hun hebzucht gaande maakt, verdienen in elk geval de Armeniërs onze belangstelling en sympathie, al zijn wij verplicht, ook met hun gebreken rekening te houden. Wat hen in ’t bijzonder kenmerkt, is hun merkwaardige gave van assimilatie. Een volk, dat zich zoo gemakkelijk onze gebruiken eigen maakt, zal allicht op den duur ook onze denkbeelden overnemen en zich in elk opzicht gedragen op een wijze, die strookt met onze opvattingen. Vooral moeten zij de noodzakelijkheid leeren erkennen, om met de heerschende macht op een goeden voet te blijven. Dit wordt hun, in Anatolië bij voorbeeld, al zeer gemakkelijk gemaakt. De vreemdelingen, die met de twee laatste valis (gouverneurs) van het vilayet Erzeroem in aanraking zijn gekomen, kunnen voor deze waardigheidsbekleders niet anders dan groote achting en sympathie gevoelen. De eerste, Réouf Pacha, die thans naar Tripoli in Barbarije is verplaatst, was wel is waar een Turk van den ouden [306]stempel, en dus den Christenen onverbiddelijk vijandig gezind, maar met dat al strikt rechtvaardig; een eerlijk man, die veel belang stelde in onzen vooruitgang, zeer gemakkelijk en vloeiend Fransch sprak en steeds het grootste vertrouwen inboezemde door zijn oprechtheid. Op dezelfde eigenschappen mag zijn opvolger bogen, Nazim Bey, wiens beide oudste zonen, evenals hun vader, op elken bezoeker den gunstigsten indruk maken. Zij zijn het type van den verlichten Turk, die genoeg ontwikkeld is, om te weten, dat de Christenen geen honden zijn, en hun gaarne recht laten wedervaren, zelfs waar dit recht niet alleen op mohammedaansche instellingen, maar op algemeene menschelijkheid is gegrond. Nazim Bey wordt niet alleen hoog geacht wegens de tactvolle wijze, waarop hij met vaste hand de Armeniërs beschermt en het fanatisme tegen gaat, dat de dweepzieke mollahs onder de mohammedaansche bevolking trachten aan te wakkeren, maar evenzeer wegens de verbeteringen, die hij in de provincie heeft aangebracht ten voordeele van de volksgezondheid en ter bevordering van het handelsverkeer. Dank zij zijn bemoeiingen breidt de stad zich zeer uit en worden overal wegen aangelegd. Men moet echter toegeven, dat deze uitstekende mannen, al kunnen zij als slagend voorbeeld dienen, om te bewijzen, dat ook de Turken in staat zijn hun macht op de meest gewettigde en loffelijke wijze te handhaven, toch uitzonderingen zijn. Wie weet, hoe Chakir Pacha en zijn gehoorzame volgeling Hassib Bey, in 1895 uit Konstantinopel gezonden om de onlusten in Armenië te onderdrukken, zich kweten van die taak, kan licht begrijpen, hoe hun komst voldoende was, om den smeulenden haat te doen losbarsten, die het volk tot de verschrikkelijkste uitingen dreef. De bedrijvers dier gruwelen hadden licht kunnen voorzien, dat de Armeniërs, gering in aantal en weinig zeker van hun zaak, zoowel door het onvoorbereide van den opstand, die niet algemeen was, als door gemis aan vaste organisatie, hun geen vrees hadden behoeven in te boezemen, en gemakkelijk te onderwerpen waren geweest door eenig vertoon van militaire macht, en een gematigd optreden der politie. Want wat zou een volk vermogen, dat nergens de meerderheid vormt? De Turken hadden geen gevaar behoeven te duchten, en de Europeanen hadden geen reden tot de onderstelling, dat zich een nieuw organisme kon ontwikkelen uit den schoot der armenische bevolking. Men zal zich hiervan het best kunnen overtuigen, door het nagaan van een hier volgend statistisch overzicht door den schrijver dezer bladzijden, volgens betrekkelijk zekere gegevens, opgesteld. Het is echter zeer moeilijk, dergelijke gegevens in Turkije te verzamelen. De Armeniërs hebben getracht, hun aantal grooter voor te stellen dan het was, toen hun belang dit medebracht, en hun Katholikos, Monseigneur Khrimeian, heeft zelfs het congres van Berlijn op dit punt bedrogen. Later echter zijn zij weder van taktiek veranderd, en thans is het hun bedoeling, minder talrijk te schijnen, dan zij zijn, om zoodoende de belasting te ontduiken, die hun door de turksche regeering is opgelegd, na hun vrijstelling van den militairen dienst. Nu eens willen de Turken van hun kant hun aantal overdrijven, dan weder doen zij juist het tegendeel, al naar hun wisselende belangen dat medebrengen, zoodat onze opgaven ten slotte gegrond zijn op de inlichtingen van onpartijdige en wel onderrichte Armeniërs. Men ziet daaruit, dat het armenische volk over de geheele wereld is verspreid, en dat men, om de Armeniërs als volk te leeren kennen, behalve de eigenlijke Armeniërs, ook nog zou moeten bestudeeren Turken en Kurden, Circassiërs en Kezilbachen, Yezids en Nestorianen, Assyriërs, Grieken, Georgiërs en Laziërs. Om het gewicht van zulk een statistiek goed te beseffen, doet men wel, zich rekenschap te geven van enkele bijzonderheden, waaruit ten duidelijkste blijkt, hoe onmogelijk het is, Armenië te vergelijken bij eenigen anderen staat, die van het turksche rijk is afgescheiden. Het volk dat de “armenische kwestie” in het aanzijn heeft geroepen, is verspreid over een reusachtig grondgebied, tusschen den Balkan, den Kaukasus, en Mesopotamië. En het aantal, dat in hun oorspronkelijk vaderland is gebleven, bedraagt nauwelijks anderhalf millioen, terwijl ook deze omringd zijn door, en vermengd met tallooze andere volksstammen. Hoe zou het zelfs hun dan mogelijk zijn, een zelfstandig volk te vormen, daargelaten nog, dat hiervan voor de buiten het eigenlijke Armenië wonenden volstrekt geen sprake kan zijn? Transkaukasië: Erivan 509985, Ielizavetpol 293632, Tiflis 218841, Bakoe 81615, Alibi 128718. Totaal 1232791 Europeesch Rusland 10000 Aziatisch Turkije (Het oude Armenië): Sivas 170000, Diarbekir 80000, Erzeroem 135000, Bitlis 132000, Kharpoet 70000, Van 81000, Mohamm. bev. dezer 6 vilayets met Kurden etc. 3500000. Totaal 668000 Aziatisch Turkije (Niet armenische provincies): Ismidt 50000, Angora 94500, Brousse 89000, Trebizonde 47500, Adana 98000, Passim 8688, Aleppo 38000. Totaal 425688 Perzië: Azerbedjan 28890, Djoufla (Ispahan) 14110. Totaal 43000 Europeesch Turkije en Balkanstaten: Konstantinopel 180000, Bulgarije, Roemenië en Roemelië 18000, Alibi 2000. Totaal 200000 Het overige gedeelte van Europa: Oostenrijk, Frankrijk, Duitschland, Zwitserland, Engeland 3000 Uitgewekenen in Polen, Transsylvanië, Italië 7500 Vereenigde Staten van Amerika 25000 Indië en Australië. (Bij benadering; in wording zijnde kolonies) 1000 Totaal (bij benadering) 2615979 Ziedaar de feiten,—en ongetwijfeld is het toe te schrijven aan onbekendheid met deze noodzakelijke gegevens, wanneer eenige edelmoedig gezinde hervormers plannen hebben willen verwezenlijken, die voor de Armeniërs de noodlottigste gevolgen na zich sleepten. [307] Niet minder belemmerend voor de vorming van een juist en onpartijdig oordeel is de onzekerheid, waarin men tot nog toe verkeert, omtrent de toestanden in Anatolië, Kurdistan, de streken rondom den Ararat, en de verschillende stammen, die daar, ’t zij in vrede, ’t zij op voet van oorlog, verblijf houden. In den strijd om de oppermacht in Klein-Azië, zal dàt volk de meeste kans hebben op de overwinning, dat het best de karaktertrekken der verschillende stammen heeft weten te doorgronden, hun behoeften kent, en dus zal weten te bevredigen, en vooral door het verschaffen van goed onderwijs het peil van hun zedelijke en stoffelijke welvaart zal weten te verhoogen. Voor alles dienen wij ons nauwkeurig rekenschap te geven omtrent de gesteldheid van het land, waar deze volken verblijf houden; het klimaat, de ligging der bergen en den loop der rivieren, en den staat der wegen en verkeersmiddelen. Het eigenlijke Armenië wordt gevormd door een zeer hoog gelegen plateau. De hoofdstad, Erzeroem (60000 inwoners) ligt tegen den berg gebouwd, tusschen een hoogte van 1920 en 2000 Meter. De Ararat is nog 300 M. hooger dan de Mont Blanc. Aan den voet der hooge bergtoppen strekken zich groote vlakten uit, die door bergen zijn ingesloten, en waartusschen slechts onderlinge verbinding bestaat door de passen in deze bergketens, die dikwijls 3000 M. hoog zijn. De grootste dezer vlakten, die van Mouch, strekt zich uit over een lengte van 40 kilometer. Daar de bodem gedeeltelijk bestaat uit vulkanische asch en aanslibbingen, zijn zij zeer vruchtbaar, en zouden een veel talrijker bevolking levensonderhoud kunnen verschaffen. De bewoners, Armeniërs, die in Turkije vermengd zijn met Turken en Kurden, in Rusland met Georgiërs en Tscherkessen, en in het Zuiden met verschillende mohammedaansche stammen, Turkomanen en Tartaren, zijn zeer bedreven in besproeiing en veldarbeid, en weten uitstekend partij te treken van de smalle stroompjes, die van de hoogten vloeien. Door deze vlakten stroomen groote rivieren, benevens een aantal kleinere zijtakken, die van nog meer belang zijn. Armenië is even rijk aan rivieren als Frankrijk. In het Oosten zien wij de Araxe, die zich met den Koeros vereenigt, kort voor deze zich uitstort in de Kaspische zee. De Araxe, die langs de Noordzijde van het gebergte Ararat stroomt, vormt de grens tusschen Armenië en Perzië. Het stroomgebied dezer rivier is uiterst vruchtbaar en rijk bebouwd; het klimaat is er gematigd in de bergen, en in de dalen warm. In het midden besproeit een tak van den Eufraat, (de Kara Soe of Zwart water in het Turksch) de heerlijke vlakte van Erzeroem, eer zij zich naar het Zuiden wendt, om zich met den anderen tak, de Moerad Soe, te vereenigen en daarna den eigenlijken Eufraat te vormen, die met zijn bijrivier, de Sultan Hoe, door de vruchtbare vlakte van Malatia kronkelt, eer hij Zuidwaarts stroomt naar Mesopotamië. De Moerad Soe doorloopt de geheele Westelijke helft van Kurdistan van het koude Noorden, tot het verschroeiende Kharpoet in het Zuiden. Eveneens treffen wij in het Zuiden de twee stroomen aan, die door hun samenvloeiing den Tiger vormen, terwijl een bijvloed van deze rivier, de Bitlis Soe, door de stad van dien naam en de vlakte van Sert stroomt. Het Noorden des lands is niet minder rijk aan stroomen. Drie rivieren kronkelen daar door vruchtbare vlakten, eer zij zich uitstorten in de Zwarte Zee. De Tschorokh besproeit het dal van Baïboert, neemt vervolgens den Tortoem Soe op en wendt zich dan naar russisch Trans-kaukasië, om zich in de Zwarte Zee uit te storten. In het Westen heeft de rijke landstreek Tokat haar vruchtbaarheid te danken aan de Yechil-Irmak, die evenwijdig loopt met den grooten Kezil-Irmak, waaraan de belangrijke stad Sivas ligt. De bergketens, die deze vlakten omringen, en de dikwijls zeer hooge bergwanden, die ze scheiden, vangen een voldoende hoeveelheid regen en sneeuw op, om in het voorjaar zich te bedekken met gras, dat voedsel levert voor de kudden, en in de valleien, waarheen de stroomen vloeien, die van hun toppen naar beneden dalen, grazige weiden te vormen, die, als de winter niet te lang aanhoudt, tweemaal per jaar een rijken hooioogst opleveren. Toch is een groot gedeelte van den bodem in Armenië onvruchtbaar. Al groeit nog koren op een hoogte van 2500 M., de plaatsen, die geschikt zijn om bebouwd te worden, zijn schaarsch in aantal; het gras groeit alleen dáár, waar de rotsen langzaam zijn vergruisd en in vruchtbare aarde overgegaan, doch zeer vele plaatsen in deze bergketens zijn vulkanisch, en vertoonen niet anders dan lava en granietvormingen. Daar de bosschen overal zijn verdwenen, en men weken lang kan reizen zonder een boom te zien, heeft het land een treurig en verlaten voorkomen. Niets is zoo droefgeestig, als het gezicht van die kale hoogten, in eindelooze opeenvolging, die doen denken aan de ruggen en de logge ledematen van reusachtige, versteende, voorwereldlijke dieren. Wanneer de weg langs den voet dier gebergten leidt, zooals bij Kop Dagh, op den weg naar Trebizonde, ziet men niet anders dan steenachtige hellingen, zoo ver het oog reikt, waarboven nog enkele besneeuwde toppen zich verheffen. Alleen de middenloop der Kara Soe en die van den Tschorokh kenmerken zich door meerdere schilderachtigheid. De vulkanen zijn hier bijzonder talrijk, zooals trouwens overal in Klein-Azië. De Ararat was ook een vulkaan, waarvan de krater voor de helft is ingestort. In het Zuiden liggen in een rij de Tendörek, die nog werkt, de Sipan en de Nimroed, die zich verheffen boven het meer Van. De vorming van hun kraters is zeer merkwaardig. Reusachtig groot, vormen zij een volkomen cirkelvormige kom, zoo regelmatig, dat zij door menschenhanden schijnt uitgehold, en waarin men op den bodem een heldere waterplas ziet, in den vorm van een halve maan, naast een grasvlakte, waarop de prachtigste bloemen groeien, die nergens anders in de omstreken worden aangetroffen. Het is niet te verwonderen, dat deze ligging der armenische hoogvlakten, die zoo streng zijn omcirkeld en afgesloten, heeft medegewerkt tot de vorming van vele stilstaande wateren, die geen afvoer vinden. Een aantal kleine meren strekt zich uit tusschen de Zwarte en Kaspische en Middellandsche Zee. Het belangrijkste is dat van Tortoem, dat bij zijn uitstorting in de rivier van dien naam een waterval [308]vormt, dien Elisée Reclus den schoonsten van Klein-Azië noemt. Kleine binnenzeeën vormen het meer Goktscha in Rusland, dat van Van in Turkije, en van Oermiah in Perzië. Het laatste grenst enkel aan de Westzijde aan het grondgebied van het oude Armenië. Het meer Goktscha is ook eerst in den laatsten tijd armenisch geworden. Het meer Van is dat echter altijd geweest. Het is een zoutwaterplas, en visch wordt er slechts gevonden in de buurt van de mondingen der rivieren, die zich erin uitstorten, en waarvan het water, door een zonderling verschijnsel, bovendrijft, aan de oppervlakte van het brakke water van het meer. Men heeft opgemerkt, dat de hoogte van den waterspiegel aan verandering onderhevig is, en rijst of daalt, zonder dat men de oorzaak hiervan kan verklaren

Wat vind je van mijn homepage? Naam: Emailadres: ToppertjePrimaKan BeterWaardeloos

var xLayerNo=0; function xLayer(newLayer, x, y, w) { if(x==null)x=0; if(y==null)y=0; if(w==null)w=100; if(document.layers) { if(typeof newLayer == "string") { this.layer=new Layer(w); this.layer.document.open(); this.layer.document.write(newLayer); this.layer.document.close(); } else this.layer=newLayer; this.layer.moveTo(x,y); this.images=this.layer.document.images; } else if(document.all) { var Xname; if(typeof newLayer == "string") { xName="xLayer" + xLayerNo++; var txt = "" + newLayer + ""; document.body.insertAdjacentHTML("BeforeEnd",txt); } else xName=newLayer.id; this.content = document.all[xName]; this.layer = document.all[xName].style; this.images = document.images; } else if (document.getElementById) { /*** Add Netscape 6.0 support (NOTE: This may work in I.E. 5+. Will have to test***/ var newDiv; if(typeof newLayer == "string") { var xName="xLayer" + xLayerNo++; var txt = "" + "position:absolute;" + "left:" + x + "px;" + "top:" + y + "px;" + "width:" + w + "px;" + "visibility:hidden"; var newRange = document.createRange(); newDiv = document.createElement("DIV"); newDiv.setAttribute("style",txt); newDiv.setAttribute("id", xName); document.body.appendChild(newDiv); newRange.setStartBefore(newDiv); strFrag = newRange.createContextualFragment(newLayer); newDiv.appendChild(strFrag); } else newDiv = newLayer; this.content = newDiv; this.layer = newDiv.style; this.images = document.images; } return(this); } function xLayerFromObj(theObj) { if(document.layers) return(new xLayer(document.layers[theObj])); else if(document.all) return(new xLayer(document.all[theObj])); else if(document.getElementById) return(new xLayer(document.getElementById(theObj))); } if(navigator.appName.indexOf("Netscape") != -1 && !document.getElementById) { var eventmasks = { onabort:Event.ABORT, onblur:Event.BLUR, onchange:Event.CHANGE, onclick:Event.CLICK, ondblclick:Event.DBLCLICK, ondragdrop:Event.DRAGDROP, onerror:Event.ERROR, onfocus:Event.FOCUS, onkeydown:Event.KEYDOWN, onkeypress:Event.KEYPRESS, onkeyup:Event.KEYUP, onload:Event.LOAD, onmousedown:Event.MOUSEDOWN, onmousemove:Event.MOUSEMOVE, onmouseout:Event.MOUSEOUT, onmouseover:Event.MOUSEOVER, onmouseup:Event.MOUSEUP, onmove:Event.MOVE, onreset:Event.RESET, onresize:Event.RESIZE, onselect:Event.SELECT, onsubmit:Event.SUBMIT, onunload:Event.UNLOAD }; /**** START prototypes for NS ***/ xLayer.prototype.moveTo = function(x,y) { this.layer.moveTo(x,y); } xLayer.prototype.moveBy = function(x,y) { this.layer.moveBy(x,y); } xLayer.prototype.show = function() { this.layer.visibility = "show"; } xLayer.prototype.hide = function() { this.layer.visibility = "hide"; } xLayer.prototype.setzIndex = function(z) { this.layer.zIndex = z; } xLayer.prototype.setBgColor = function(color) { this.layer.bgColor = color; } xLayer.prototype.setBgImage = function(image) { this.layer.background.src = image; } xLayer.prototype.getX = function() { return this.layer.left; } xLayer.prototype.getY = function() { return this.layer.top; } xLayer.prototype.getWidth = function() { return this.layer.width; } xLayer.prototype.getHeight = function() { return this.layer.height; } xLayer.prototype.getzIndex = function() { return this.layer.zIndex; } xLayer.prototype.isVisible = function() { return this.layer.visibility == "show"; } xLayer.prototype.setContent = function(xHtml) { this.layer.document.open(); this.layer.document.write(xHtml); this.layer.document.close(); } xLayer.prototype.clip = function(x1,y1, x2,y2) { this.layer.clip.top =y1; this.layer.clip.left =x1; this.layer.clip.bottom =y2; this.layer.clip.right =x2; } xLayer.prototype.addEventHandler = function(eventname, handler) { this.layer.captureEvents(eventmasks[eventname]); var xl = this; this.layer[eventname] = function(event) { return handler(xl, event.type, event.x, event.y, event.which, event.which, ((event.modifiers & Event.SHIFT_MASK) != 0), ((event.modifiers & Event.CTRL_MASK) != 0), ((event.modifiers & Event.ALT_MASK) != 0)); } } /*** END NS ***/ } else if(document.all) { /*** START prototypes for IE ***/ xLayer.prototype.moveTo = function(x,y) { this.layer.pixelLeft = x; this.layer.pixelTop = y; } xLayer.prototype.moveBy = function(x,y) { this.layer.pixelLeft += x; this.layer.pixelTop += y; } xLayer.prototype.show = function() { this.layer.visibility = "visible"; } xLayer.prototype.hide = function() { this.layer.visibility = "hidden"; } xLayer.prototype.setzIndex = function(z) { this.layer.zIndex = z; } xLayer.prototype.setBgColor = function(color) { this.layer.backgroundColor = color; } xLayer.prototype.setBgImage = function(image) { this.layer.backgroundImage = image; } xLayer.prototype.setContent = function(xHtml) { this.content.innerHTML=xHtml; } xLayer.prototype.getX = function() { return this.layer.pixelLeft; } xLayer.prototype.getY = function() { return this.layer.pixelTop; } xLayer.prototype.getWidth = function() { return this.layer.pixelWidth; } xLayer.prototype.getHeight = function() { return this.layer.pixelHeight; } xLayer.prototype.getzIndex = function() { return this.layer.zIndex; } xLayer.prototype.isVisible = function() { return this.layer.visibility == "visible"; } xLayer.prototype.clip = function(x1,y1, x2,y2) { this.layer.clip="rect("+y1+" "+x2+" "+y2+" "+x1+")"; this.layer.pixelWidth=x2; this.layer.pixelHeight=y2; this.layer.overflow="hidden"; } xLayer.prototype.addEventHandler = function(eventName, handler) { var xl = this; this.content[eventName] = function() { var e = window.event; e.cancelBubble = true; return handler(xl, e.type, e.x, e.y, e.button, e.keyCode, e.shiftKey, e.ctrlKey, e.altKey); } } /*** END IE ***/ } else if (document.getElementById) { /*** W3C (NS 6) ***/ xLayer.prototype.moveTo = function(x,y) { this.layer.left = x+"px"; this.layer.top = y+"px"; } xLayer.prototype.moveBy = function(x,y) { this.moveTo(this.getX()+x, this.getY()+y); } xLayer.prototype.show = function() { this.layer.visibility = "visible"; } xLayer.prototype.hide = function() { this.layer.visibility = "hidden"; } xLayer.prototype.setzIndex = function(z) { this.layer.zIndex = z; } xLayer.prototype.setBgColor = function(color) { this.layer.backgroundColor = color; } xLayer.prototype.setBgImage = function(image) { this.layer.backgroundImage = image; } xLayer.prototype.getX = function() { return parseInt(this.layer.left); } xLayer.prototype.getY = function() { return parseInt(this.layer.top); } xLayer.prototype.getWidth = function() { return parseInt(this.layer.width); } xLayer.prototype.getHeight = function() { return parseInt(this.layer.height); } xLayer.prototype.getzIndex = function() { return this.layer.zIndex; } xLayer.prototype.isVisible = function() { return this.layer.visibility == "visible"; } xLayer.prototype.clip = function(x1,y1, x2,y2) { this.layer.clip="rect("+y1+" "+x2+" "+y2+" "+x1+")"; this.layer.width=x2 + "px"; this.layer.height=y2+ "px"; this.layer.overflow="hidden"; } xLayer.prototype.addEventHandler = function(eventName, handler) { var xl = this; this.content[eventName] = function(e) { e.cancelBubble = true; return handler(xl, e.type, e.pageX, e.pageY, e.button, e.keyCode, e.shiftKey, e.ctrlKey, e.altKey); } } xLayer.prototype.setContent = function(xHtml) { var newRange = document.createRange(); newRange.setStartBefore(this.content); while (this.content.hasChildNodes()) this.content.removeChild(this.content.lastChild); var strFrag = newRange.createContextualFragment(xHtml); this.content.appendChild(strFrag); } } else { xLayer.prototype.moveTo = function(x,y) { } xLayer.prototype.moveBy = function(x,y) { } xLayer.prototype.show = function() { } xLayer.prototype.hide = function() { } xLayer.prototype.setzIndex = function(z) { } xLayer.prototype.setBgColor = function(color) { } xLayer.prototype.setBgImage = function(image) { } xLayer.prototype.getX = function() { return 0; } xLayer.prototype.getY = function() { return 0; } xLayer.prototype.getWidth = function() { return 0; } xLayer.prototype.getHeight = function() { return 0; } xLayer.prototype.getzIndex = function() { return 0; } xLayer.prototype.isVisible = function() { return false; } xlayer.prototype.setContent = function(xHtml) { } } function xMouse() { this.X = 0; this.Y = 0; if(navigator.appName.indexOf("Netscape") != -1) { this.getMouseXY = function (evnt) { document.ml.X=evnt.pageX; document.ml.Y=evnt.pageY; } window.captureEvents(Event.MOUSEMOVE); window.onmousemove = this.getMouseXY; document.ml = this; } else if(document.all) { if(navigator.appVersion.indexOf("MSIE 5.") != -1) this.getMouseXY = function () { document.ml.X = event.x + document.body.scrollLeft; document.ml.Y = event.y + document.body.scrollTop; } else this.getMouseXY = function () { document.ml.X = event.x; document.ml.Y = event.y; } document.ml = this; document.onmousemove = this.getMouseXY; } return(this); } var m = new xMouse(); var oneDeg=(2*Math.PI)/360; /*** verander hieronder de variabelen voor een ander effect ***/ var Radius = 1; var NumStars=64; var NumSteps=5; var StepAngle=(11.25)*oneDeg; var StarObject=new Array(); var hexDigit=new Array("0","1","2","3","4","5","6","7","8","9","A","B","C","D","E","F"); function dec2hex(dec) { return(hexDigit[dec>>4]+hexDigit[dec&15]); } function hex2dec(hex) { return(parseInt(hex,16)) } function CreateStar() { this.layer = new xLayer("X", 100, 100, 10); this.currAngle = 0; this.step = 0; this.x = 100; this.y = 100; return (this); } /*** Choose a random pinwheel configuration ***/ function restart() { var num=Math.floor(Math.random()*4); for(i=0;i

• Assyrian Nation web... Assyrian Nation web directory
• Assyrian Nation web... Assyrian Nation web directory
• Assyrian_lucas.jouwpagin... Assyrian_lucas.jouwpagina.nl
• Beth Suryoyo Othuroyo... Beth Suryoyo Othuroyo Forum: 'Attack on Suryoye in Enschede was ...
• Bethnahrin.nl Bethnahrin.nl
• Bethnahrin.nl Menu Home... Bethnahrin.nl Menu Home AMVE Bibliotheek Mediatheek Sport ...
• Casino Online : Chicago... Casino Online : Chicago Online Casinos : Chicago Chicago, Illinois ...
• Rubrieken -... Rubrieken - assyrian_lucas.jouwpagina.nl